Archive

فرداي دير

من بتو  ميرسم اما
ميدانم دير >>>

A WARNING AND A MESSAGE TO KHAMENEI FOR THE OCCASION OF FEBRUARY 11TH

ARRANGMENT AND COOPERATION BY NAZANIN AFSHIN JAM >>>

About Heart Attack

A heart attack is a medical emergency. Calgary is the best place to suffer a heart attack >>>

Details on Internet loss from Iran Negah

Reality trumps fiction. This is insight from inside Iran>>>

A Republic Without a Nation

Thirty years on, this Republic remains the only one without a Nation, based on which to constitute itself. It has been a mongrel system that has thus been in permanent warfare against the real body politic, the Nation, for the last thirty years. Alas, the Ommat never showed up in the June elections, but the Nation, impatient with playing the role of Ommat, finally decided to call the political system for what it is: a Mongrel Republic, a lie, a non-Republic>>>

The Bottomline

I went to Iran, the country of my birth, in November of 2009 and stayed there for two months after being away for 30 years. I had left Iran right before 1979 revolution that overthrew the Shah. Before I left for my visit back to Iran, I was feeling very agitated and depressed about the way things are here in the USA and I felt like I needed to get away for a while. My trip to Iran was a pleasant, interesting, and eye-opening trip, but at times I felt strongly the gloomy atmosphere that was overshadowing the country of my birth>>>

خواستۀ اصلی جنبش سبز چیست؟

طی صد سال گذشته، جنبش سبز چهارمین قیام مردممان برای کسب عدالت و آزادی است. اینبار تکلیف روشن تر است زیرا روحانیان برای نابود کردن جنبش، دیگر از پشت خنجر نمیزنند، بلکه شمشیر را از روبسته و با کمال وقاحت بنام فقاهت از هیچ جنایتی برای خاموش کردن ندای حق طلبانۀ مردممان دریغ نمی کنند. ملت ایران در یک سیر تکاملی در پیکارهای خود برای کسب عدالت، استقلال و آزادی از دوران انقلاب مشروطیت؛ جنبش ملی شدن نفت و انقلاب 57 درسهائی آموخته که برای پیروزی جنبش سبز حیاتی است>>>

دو فرشته ی ایرانی

نردبان چوبی آسمان را نگاه کردم که خیس از آب باران شده بود و فرشته ها بی آنکه نام مرا بدانند به نام صدایم کردند و من خوب که نگاهشان کردم آرش و محمد رضا را شناختم. کمی از مستی ام کاستم تا خدای نکرده حمل بر بی ادبی ام نکنند. آخر می دانید همین دو روز پیش خبرش را شنیده بودم که با طناب به دار آویخته شده بودند ولی بیشتر که نگاه کردم نه به گردن شان سرخی پیچیده بود و نه حتی رد تیری بر سینه شان ماسیده مانده بود>>>