Archive

What would you do if they throw on you til?!

Great piece of TV satire, making fun of the cliche methods of the official Israeli public affairs in relaying the Israeli side of events to the Western audiences. >>>

AN AXIS OF JOY: Monika Jalili and Noorsaaz

I had the priviledge of meeting Soprano Monika Jalili and her Noorsaaz Band in Paris during a European Tour>>>

Important dates

The Iranian Women Equality Calendar is an expanded English version of a Persian women calendar collected and organized by the efforts of Noushin Ahmadi Khorasani and published by Nashre Toseeh first in 1998. The publication of the “Women Calender” was banned and she was prosecuted in 2003. In a recent article written by Noushin Ahmadi Khorasani, she states that the calendar “provides a glimpse into the hidden history of Iranian women, a history that has not only remained unfamiliar throughout the world, but one that has yet to receive its due attention in Iran.” >>>

Gaza Strip.com

Watching a war zone.

>>>

You Like It Too, Come On

XXX rated >>>

آقای پرزيدنت، خانم فرست ليدی...

در روزهای گذشته، من هم از ديدار شادمانی مردمانی که همه جا با غرور حضور داشتند و از برگزيده ی خود که در مراسم مختلف شرکت می کرد تا تاريخی ديگر را شروع کند، از ديدن همسر او که همه جا شانه به شانه و دست در دست او بود، و از ديدن زنان ديگری که هر کدام نقشی در گذشته و آينده اين سرزمين داشتند شادمان بودم. اما غمی بزرگ هم بهمراه اين شادی دلم را می فشرد؛ همان غمی که هر آمده از جامعه ای ديکتاتور زده در اين لحظات حس می کند. در آن لحظات نمی توانستم غمگين نباشم وقتی می ديدم که مردم سرزمين من و به خصوص زن ها از ساده ترين و طبيعی ترين حقوق خويش بی نصيب هستند>>>

رویای خیس

بار اولی که رویای خیس داشتم، از ترس گیج شده بودم. شنیده بودم مردها رویای خیس دارند، جوانها بیشتر و پیرتر ها کمتر، اما هرگز نشنیده بودم زنها هم همینطور. البته اطلاعات من راجع به این موضوع یا هر موضوع مربوط به مسایل جنسی چیزی حول و حوش لطیفه و مزاح بود، چرا که من اصلا چیز زیادی راجع به این جور چیزها نشنیده بودم و نمی دانستم. فردای روزی که اینطور گنگ و وحشت زده از رویای خیسم برخاسته بودم، تمام روز در حال بدی بودم. مثل این بود که تمام روز تحریک بودم و نمی دانستم چه باید بکنم. لای پاهایم و در مرکز وجودم یک زلزله، یک آتش سوزی مهیب، یک خواهش غیر ممکن، تمام روز میسوزاندم و تکانم میداد و قدرت تفکر و زندگی روزمره را از من سلب کرده بود. >>>

چهل و چند

حالا که چهل و چند ساله شدم
نه سبیل دارم
نه صندلیهای خالی به من رشک می ورزند
بند سیاه کفشم
چون گره مار سمی
روی سطحی واکس خورده
اعتماد به نفس پا روی میزانداختنم شده >>>

,

,>>>