iranian.com
toos012

Photo essay: The great poet's tomb in Tus

Share/Save/Bookmark

 

Hajminator

خیلی زیبا!

Hajminator


متشکرم.

بنظرم توصیف پهلوان منشی و جوانمردی آن فرزانه از رستم، توصیف خود
بزرگوارش بوده. وقتی شاه محمود سر قولش واینایستت و برای کمتر اجر دادن آن
خردپژوه، کارشو پائین آورد، فردوسی جلوی این ناجوانمردی ایستاد و در سن ۸۰
سالگی با قدرتمندترین مرد اون منطقه در افتاد.

در انزمانکه ‫کسی به خاطر کوچکترین اهانت (حتی بی پایه) به سلطان سرش قطع میگردید، فردوسی در وصفش مینویسد

پرستارزاده نيايد به كار                        اگر چند دارد پدر شهريار
...
درختی كه تلخ است ويرا سرشت       گرش برنشانی به باغ بهشت
وَر از جوي خلدش به هنگام آب             به بيخ انگبين ريزی و شهد ناب
سرانجام گوهر به كار آورَد                   همان ميوهء تلخ بار آورَد
به عنبرفروشان اگر بگذری                   شود جامهء تو همه عنبری
وگر بگذري سوی انگِشت‌گر                ازاو جُز سياهی نيابی دگر
زبدگوهران بد نباشد عجب                  نشايد ستردن سياهی زشب
به ناپاك‌زاده مداريد اميد                      كه زنگی به شستن نگردد سپيد
ز بداصل چشم بهی داشتن                بُوَد خاك در ديده انباشتن
...
كه يارب روانش به آتش بسوز               دلِ بندهء مستحق برفروز

این خیلیه!

فردوسی در نخستين پس‌گفتاری كه بر شاهنامه نوشته است تصريح ميكند كه
شاهنامه شامل شصت هزار بيت شعر و در بهمن ماه 378 (۱۰۰۰ سال پیش) به پايان
رسيده است.


Hajminator

خیلی زیبا!

Hajminator


متشکرم.

بنظرم توصیف پهلوان منشی و جوانمردی آن فرزانه از رستم، توصیف خود بزرگوارش بوده. وقتی شاه محمود سر قولش واینایستت و برای کمتر اجر دادن آن خردپژوه، کارشو پائین آورد، فردوسی جلوی این ناجوانمردی ایستاد و در سن ۸۰ سالگی با قدرتمندترین مرد اون منطقه در افتاد.

در انزمانکه ‫کسی به خاطر کوچکترین اهانت (حتی بی پایه) به سلطان سرش قطع میگردید، فردوسی در وصفش مینویسد

پرستارزاده نيايد به كار                        اگر چند دارد پدر شهريار
...
درختی كه تلخ است ويرا سرشت       گرش برنشانی به باغ بهشت
وَر از جوي خلدش به هنگام آب             به بيخ انگبين ريزی و شهد ناب
سرانجام گوهر به كار آورَد                   همان ميوهء تلخ بار آورَد
به عنبرفروشان اگر بگذری                   شود جامهء تو همه عنبری
وگر بگذري سوی انگِشت‌گر                ازاو جُز سياهی نيابی دگر
زبدگوهران بد نباشد عجب                  نشايد ستردن سياهی زشب
به ناپاك‌زاده مداريد اميد                      كه زنگی به شستن نگردد سپيد
ز بداصل چشم بهی داشتن                بُوَد خاك در ديده انباشتن
...
كه يارب روانش به آتش بسوز               دلِ بندهء مستحق برفروز

این خیلیه!

فردوسی در نخستين پس‌گفتاری كه بر شاهنامه نوشته است تصريح ميكند كه شاهنامه شامل شصت هزار بيت شعر و در بهمن ماه 378 (۱۰۰۰ سال پیش) به پايان رسيده است.