xxx

بس چیزها کز اصل ، دگرگونه می شود
بس چیزها که رنگ_ تعلق ، زدوده است
پیوسته مانده باز ، همانگونه بوده است

ا ینست زندگی
از لحظه ی تولد_ تو تا آخرین سفر
آنگه که راهی_ دنیای دیگری

وقتی کز عشق و جان و تحمل نمانده هیچ
وقتی که اشتهای تو پایان گرفته است
وقتی که طعم و مزه ی هرچیز رفته است
وقتی چراغ_ هستی و برق_ نگاه_ تو
در بند_ اژدهای خموشی نشسته است
پایان_ خط رسیده و عمری دوباره نیست
نازک شهیقی و آهی شراره نیست

تنها تویی که دگرگونه مظهری
افسانه ای فقط ، چو ازین  و هله بگذری

دکتر منوچهر سعادت نوری
اوت ۲۰۰۴ ، مونترال

 بر گرفته از مجموعه سروده های امید و آرزو [1]

xxx