ونداد زمانی
v.zamaani@gmail.com [1]
دهه‌ی اول قرن بیست‌و‌‌یکم را پشت سر می‌گذاریم در حالی که هنوز باورهای کهن، بخش بزرگی از عادت‌ها و اخلاقیات انسان معاصر را به خود اختصاص داده است. هنوز در بسیاری از زمینه‌های روانی- رفتاری، بشر طبق عادت و اطمینانی که به باورهای از پیش‌تثبیت‌شده دارد، خود را در هاله‌ای از عقاید سنتی قرار می‌دهد چون بیش از هر چیز به او آرامش و اطمینانی را می‌دهد که دنیای بسیار سریع و در حالِ تحول از او دریغ کرده است.
بی‌تردید، بسیاری از عقاید کهنی که هزاران سال پیش بنا بر ضرورت به فکر بشر رسیده است، نظیر باور به حضور خلق‌الساعه‌ی بشر به عنوان نوع برگزیده بر روی زمین تا اعتقاد به نظم از پیش‌تعیین‌شده در خلقت و حضور یک قادر مطلق که سازنده‌ی همه‌ی جهان بوده است، از جمله اعتقاداتی هستند که بنا به همان دلایل تکاملی در ذات و حتی ژن انسان‌ها حک‌شده است.
در این میان موارد مشخص‌تری از اسطوره‌های اجتماعی وجود دارند که به برکت تغییرات و دستاوردهای جدید بشر، امکان چانه زدن درباره‌ی صحت و سقم آن کمابیش امکان‌پذیر شده است. بویژه در اواخر قرن بیستم و با پیدایش موج جدید تابو‌شکنی‌هایی که به مدد تکنولوژی‌های جدید ارتباطی نظیر اینترنت امکان‌پذیر شده است، شاهد موج عظیمی از خودافشایی‌های بی‌مهابا هستیم که در طول تاریخ بشر بی‌سابقه بوده است.
تسلط و توسعه‌ی ارزش‌های غربی در جهان معاصر که تکیه‌ی اصلی را بر محترم شمردن «فرد» و احساسات شخصی قرار داده است و میل روزافزون برای دستیابی به لذت فردی و مهم‌تر از آن مستقل بودن، باعث شده تا موج تابوشکن قدرتمندی در وجدان عمومی بشر معاصر (که به مدد دستاوردهای علم ارتباطات به گونه‌ی غیر قابل باوری به هم شبیه و نزدیک شده است) ایجاد کند.
در دنیایی که میلیاردها انسان می‌توانند و می‌خواهند لباس مشابه، فرهنگ و زبان مشابه و حتی آرزوها و سلیقه‌های مصرفی مشابه داشته باشند چاره‌ای نمی‌ماند جز اینکه دیر یا زود باورها و ارزش‌هایی تبیین و تأیید ‌شوند که به شکل گسترده‌تر، هم از عقاید و سنت‌های مناطق خاص فاصله بگیرد و هم به تعریف جدیدی برسد که عمومیت جهان‌شمول داشته باشد.
به زیر سئوال بردن بسیاری از عقاید اسطوره‌شده و حتی درهم شکستن لجوجانه و افراطی آنها از دهه‌ی ٧٠ میلادی با هجوم به تابوی سکس شروع شد که همواره یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌ها و همزمان یکی از زیباترین و انرژی‌برانگیز‌ترین نیازهای اساسی نوع بشر بوده است. تلاش سراسیمه و تخریب گسترده‌ای که اعتقادات و ارزش‌های مربوط به سکس از آن برخوردار شده است به تعبیری بزرگ‌ترین انقلاب فرهنگی و اجتماعی بوده است که بشر همچنان سراسیمه و کمابیش لگام‌گسیخته در حال دگرگون کردن ماهیت آن است.
«خود‌ارضایی» از جمله تابوهای جنسی است که در طول تاریخ تحولات اجتماعی بشر حضور پرقدرت ولی بسیار مخفی و محدودی داشته است. همان‌طورکه بدون استثنا، اکثریت نوعِ بشر تجربه‌ی خصوصی «خودارضایی» را با وجود سایه‌ی سنگین و قهار شرم و گناه با ملت‌های دیگر مشترک است به همان‌اندازه نیز انکار و مخفی‌کردن عمل ساده‌ی «تخلیه‌ی‌ بی‌واسطه‌ی جنسی» مسیر دشوارتری را در همهمه‌ی تابوشکنی‌های دنیای معاصر متحمل شده است.
در میان استقبال سردِ تحقیقات و گزارش‌های علمی درباره‌ی «خودارضایی» آن هم به خاطر اینکه امکان دستیابی به وام‌ها و کمک‌های مالی کمپانی‌های داروسازی را نمی‌تواند بالقوه برای خود ایجاد کند مزید علت شده است تا اسطوره‌ی منفی «خودارضایی جنسی» فقط با تلاش انسان‌های عادی قدم‌های اولیه‌ی تابوشکنی‌اش برداشته شود و نتواند از حمایت همه‌جانبه‌ی تحقیقات گسترده‌ی علمی برخوردار گردد. در این زمینه مشخصاً می‌توان به پیام‌ها و اعترافات تصویری بیشمار افراد عادی در «یوتیوب» اشاره کرد که بیننده‌های میلیونی را نصیب خود ساخته‌اند.
در حقیقت بررسی علمی منافع «خودارضایی جنسی» علاوه بر آنکه منجر به خلق داروی جدیدی برای شبکه‌های جهانی داروسازی که در چند دهه‌ی اخیر به یکی از سودآورترین فعالیت‌های اقتصادی تبدیل شده است نشده، بلکه باعث تقلیل بسیاری از مصارف دارویی نیز شده است.
طبق برآیند عمومی از تحقیقات محدودی که در این زمینه صورت گرفته، کفه‌ی ترازو به فایده و سلامت «خودارضایی جنسی» تمایل دارد. نتیجه‌گیری منطقی حاصل از تحقیقات به‌سادگی ممکن است به توجه کمتر به تفریحات و سرگرمی‌های اجتماعی ربط داده شود و ناخواسته باعث پایین آمدن میل مصرف در تمام زمینه‌های بازرگانی شود و به همین دلیل، تدارک و تهیه‌ی حمایت مالی برای تحقیقات گسترده‌تر را بیش از پیش از دست بدهد.
به نظر می‌رسد مذاهب می‌توانند همچنان با تکرار و بازخوانی دلایل بسته‌بندی‌شده در لایه‌های ضخیم گناه و شرم به نکوهش «خودارضایی جنسی» ادامه دهند. به نظر می‌رسد سایه‌ی اسطوره‌ی منفی این ابتکار مطمئن و خانگی که بر اساس ضرورت‌های تکاملی در ذات اغلب حیوانات پیچیده‌تر (بویژه پستانداران) شکل گرفته است، تا مدت‌های مدید بر سر اغلب انسان‌ها سنگینی خواهد کرد.
«آلترنت»، نشریه‌ی معتبر اینترنتی که ماهانه بیش از ٧ میلیون بازدیدکننده‌ دارد (که نیمی از آنها نیز تحصیلات دانشگاهی دارند)، در شماره‌ی اخیر خود مقاله‌ای به قلم «جان ویپژوسکی» سردبیر مجله‌ی«نیشِن» را بازچاپ کرده که بررسی کوتاهی است درباره‌ی تحقیقات گسترده‌ای که با همکاری «موسسه‌ی ملی رفتار و سلامت جنسی» انجام شده است.
آقای ویپژوسکی، سردبیر سابق قدیمی‌ترین نشریه‌ی مستقل آمریکا، در مقاله‌ای با عنوان «خودارضایی جنسی سرانجام از پستو بیرون ‌آمد ولی هنوز وارد خیابان نشده است» بر ویژگی‌‌های مثبت تحقیق فوق تأکید می‌کند. او اشاره می‌کند که در تحقیق و همه‌پرسی فوق که بین ٦ هزار داوطلب ۱٤ تا ٩٤ ساله‌ی آمریکایی انجام شده، به روشنی آشکار شده است که عمل خودارضایی جنسی توسط هر دو جنس، هم مجرد و هم متأهل به‌طور مداوم در تمام سنین بزرگسالی صورت می‌گیرد.
John Wypijewski , Masturbation Finally out of The Closet, If Not Exactly into The Streets
Share/Save/Bookmark

//zamaaneh.com/morenews/2010/10/post_1436.htm... [2]