كشورم ايران است
زادگاه كورش و اردشير بابكان
پايتختش تهران
كوههايش سر باسمان
دشتهايش بيكران
رستمش از سيستان
شهر خوبش اصفهان
روسيه از دوستان و
چين هم از خودمان
غرب جزء دشمنان است

***

كشورم ويران است
اقتصادش از خران 
دزد با قاضی همزبان
آقازاده ثروتش از راه نامشروع كلان
بانكهای خارجي  پر ز دلار پاسداران
وز تورم داد ملت باسمان   
 پر ز بيكاران
كارگر هم نالان 
در پي يك لقمه نان
نان تافتون صد تومان
نفت درياي خزر از روسيان
خاورياش هم حرام و هم گران است

***

كشورم ويران است
بی روح و روان
زندگی چون شب بی پايان
دور دود منقل و قليان
جهل با دانش يكسان
روسری بهر زنان
فصل بيدادگران
سر به سر زندان
شيخ زندانبان
قاتل آزادگان
جان آدم يک قران است

***

 كشورم ويران است
رهبرش محمودخان
بر تنش پالان
هم خرو هم احمق و نادان
در چاخان گويی همی بلبل زبان
درجفنگی قهرمان
وز پليدی وصف او ورد زبان اين و آن
او ز خيل پاسداران
خانه اش بی مبلمان 
ليک زير پايش فرش ناب اصفهان
جد او زاهنگران 
او بظاهر حامی بيچارگان
اشک چشمی گر كه ريزد جهت مستضعفان
بمثال اشک تمساحان
اين ز مادر ديو زاده دشمن ايرانيان است

***

شعر نابی خواست گويد اين حقير
ای دريغا حاصل اين زحمتش 
چون بند تنبان است