غم و اندوه و حیرت سراپای بسیاری از ایراتیان را گرفته است. بلا و مصیبت یکی پس از دیگری از راه میرسد. مرگ ناصر حجازی ، درگذشت مهندس عزت اله سحابی، قتل هاله ی سحابی توسط نیروهای امنیتی آخوندها ، و حالا خبر سکته ی مهندس هاشم صباغیان [1]. بقول شهریار :

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

محمد جلالی چیمه (م. سحر) ساعاتی پیش در وبلاگ خود چنین آورده است : "پس از شنیدن خبر قتل هاله ی سحابی به هنگام خاکسپاری پیکر پدرش این چند بیت از سر خشم و بیزاری از حاکمان دینی سرود شد: 

نفرت انگیزید نفرین بادتان
[2]اُف بر آن دستارننگین بادتان
نطفهء لعنید و ظلم ، آئینتان
لعن ِ آزادی بر آئین بادتان
دینتان با آدمیت دشمن است
نفرتِ تاریخ بر دین بادتان
جز به خون تسکین نیابد آزتان
آزتان را مرگ ، تسکین بادتان
زوزهء گرگ از دعاتان خوشترست
در سجود از گرگ آمین بادتان
خلعت دینتان به خون آلوده است
ننگ بر این جامهء کین بادتان
مست خون ِ مردمید از جام دین
زهر در این جام خونین بادتان
منهدم باد این بساط جهل و جور
کاخ کینتان خشت ِ بالین بادتان
باد کشتستید و طوفان بدروید
حاصل این کِشت تضمین بادتان"

با تسلیتی از صمیم قلب ;

به همه ی آ زاد زنان و آ زاد مردان و به همه ی ایرا نیان آ زاده