گسترش علوم تخصصی و ثبت رفتارِ گروه‌های مختلف حیوانات، کفه ترازو را به سمت رازگشایی و باز کردن معمای تابو‌ها سنگین کرده است. بی‌تردید رویارویی علم با باورهای ممنوع، این فرصت را در فرهنگ عمومی تهیه می‌بیند که بتوان از زوایای جدید به پدیده‌ها و پیشفرض‌های مربوط به آن‌ها نگریست.

از دیرباز نکوهش‌های مذهبی و اخلاقی، سایه گناه و شرم را روی رفتار طبیعی «خودارضایی جنسی» گسترانده است، اما واقعیت این است که تقریباً هیچ جامعه بشری با وجود مراقبت‌ها و حتی تهدیدات جدی، نتوانسته است رفتار طبیعی «خودارضایی» را تقلیل ببخشد.

در بسیاری از جوامع، عمل «خودارضایی» رفتاری کراهت‌آمیز توصیف شده است. جوامع مختلف برحسب حساسیت‌های مذهبی خاص خودشان، گاهی عمل فوق را ترسناک و گاهی نیز خطرناک جلوه داده‌اند. تضعیف بنیان خانواده و خطر پایین آمدن میلِ به زاد و ولد، مدرن‌ترین شایعه منفی است که این روز‌ها بر سر زبان‌هاست.

از دید دانشمندان معاصر، داوری درباره یک پدیده عمومی از معیارهای تهدیدکننده و پرهیزدهنده نظیر گناه، شرم و نادانی سود نمی‌جوید. بنا بر منطق یاد شده و ترازوی سنجشِ علمی، هر رفتار عمومی که در طولانی‌مدت توسط موجودات زنده، تکرار می‌شود حکایت از آن دارد که عمل مذبور در روند تطبیق‌پذیری هرچه بیشتر موجودات زنده با دنیای پیرامون آن‌ها نقش داشته است. بنابراین عملِ «خودارضایی»، نه تنها ممنوع و مذموم شمرده نمی‌شود بلکه رفتاری است که بی‌تردید برای ادامه بقای موجودات زنده، موثر و مفید است.

فصلنامه بین‌المللی باستان‌شناسی[1] مبادرت به چاپ یکی از جدید‌ترین تحقیقات درباره خودارضایی جنسی کرده است که توسط محققین ژاپنی تهیه شده است.

گزارش فوق چکیده‌ مستندی از مشاهدات طولانی در زندگیِ روزمره میمون ژاپنی، بابون، سگ، گربه، اسب، فیل، شیر و سایر حیوانات را در بر می‌گیرد.

بر این اساس، برخلاف ادعای موجود در فرهنگ‌های سنتی به این نکته اساسی اشاره می‌شود که «خودارضایی» در حیوانات، باعث تحکیم بیشتر گروه‌ها و خانواده‌های متنوع حیوانات می‌شود و شانس بیشتری برای بقای حیوانات ایجاد می‌کند.

بررسی‌های علمی دانشمندان ژاپنی روی چند دلیل مهم انگشت گذاشته‌اند که پس از دسته‌بندیِ مدارک قابل اثبات گردآوری شده است.

دانشمندان مورد نظر با تدوین فرضیه‌های علمی و به پشتوانه مثال‌های مشخص برای «خودارضایی» منزلت و جایگاه بی‌ضرر و حتی مفید تهیه دیده‌اند.

اولین دلیل مهم و مثبت برای تائید سلامت و ضرورت «خودارضایی» به این مشاهده علمی برمی‌گردد که ثابت می‌کند «خودارضایی جنسی» باعث می‌شود اسپرم‌های تازه‌تر و سالم‌تر جایگزین مجموعه کهنه و آسیب‌دیده اسپرم‌ها شوند که در تصویر درازمدت، شانس تولید فرزند سالم‌تر را زیاد‌تر می‌کنند.

بخشی از نتیجه‌گیری محقق‌های ژاپنی مدیون بررسی‌هایی است که خانم «جین واترمن» از دانشگاه مرکزی فلوریدا سال‌ها قبل انجام داده بود.

محققین آمریکایی ثابت کرده بودند که تکرار عمل خودارضایی نه فقط باعث افزایش تعداد اسپرم‌ها می‌شود بلکه تحرک و سلامت بیشتری را برای اسپرم‌ها و امکان باروری مردان تدارک می‌بیند.[2]

در گزارش محقق‌های ژاپنی، دلیل دوم بر این واقعیت تکیه دارد که حیوانات در فصل جفت‌گیری بر رفتار جنسی «خودارضایانه» می‌افزایند. چون می‌خواهند توانایی‌های جنسی خود را در برابر زوجی که قصد آمیزش با آن‌ها را دارند یا حتی در برابر رقیب‌های خود به نمایش بگذارند.

سومین دلیل دانشمندان ژاپنی همگانی و مفید بودنِ پدیده فوق را تضمین می‌کند. دانشمندان معتقدند که عمل مذبور، واکنش طبیعی برای جلوگیری از بیماری‌های عفونی است. آن‌ها با مشاهده رفتار جنسی سنجاب‌های بومی پی برده‌اند که سنجاب ماده به دلیل موقعیت خاص باروری ناچار است در مدت سه ساعت مطلوبی که برای باردار شدن دارد با حدود ده سنجاب نر آمیزش داشته باشد. موقعیت خاص سنجاب‌های ماده، جنس مذکر این گروه حیوانات را ناگزیر می‌سازد که بعد از رابطه با سنجاب ماده به خودارضایی متوسل شوند.

جنس مذکر سنجاب بر طبق عادت برخاسته از ضرورت، متوجه شده است که در حین خودارضایی می‌تواند از طریق خاصیت ضدعفونی بزاق دهان خودش، انتقال عفونت‌های مقاربتی سنجاب‌های مذکر دیگر را که با او در یک آمیزش عمومی شرکت داشته‌اند کاهش دهد.

به تعبیر مسئولان حفاظت از سنت‌ها و مذهب‌های مختلف، آسیب‌های ناشی از «خودارضایی» مضر و گناهکارانه قلمداد شده است و برای همین با شدت و حدت تمام، راهکارهای پرهیز از عمل فوق را از‌‌ همان دوران نوجوانی در ذهن و روان نسل‌های آینده جامعه ته‌نشین می‌کنند، اما گسترش علوم تخصصی و ضبط و ثبت رفتار گروه‌های مختلف حیوانات، کفه ترازو را به سمت رازگشایی و باز کردن معمای تابو‌ها سنگین کرده است.

بی‌تردید رویارویی علم با باورهای ممنوع، این فرصت را در فرهنگ عمومی تهیه می‌بیند که بتوانند از زوایای جدید به پدیده‌ها و پیشفرض‌های مربوط به آن‌ها نگاه کنند.

ونداد زمانی
www.radiozamaneh.com [1]

پی‌نوشت‌ها:

1- Male Masturbation in Free-Ranging Japanese Macaques

2- Jane Waterman, University of Central Florida, journal PLoS One. 1993