دنیای ما، دنیای گلسرخ [1]  بود و عطر شکوفه ها
چشم انداز نسترن و بنفشه بود و اقاقیا
رایحه ی خوش زنانه بود: رایحه ی بهشت [2]_ رویاها
رقص_ نرم_ ماهی بود در یک تنگ_ بلور
و آن تنگ_ بلور ، مظهر_ تمام_ دنیا بود

دنیای ما، ترانه بود و موسیقی و ساز [3]  و آواز
بال های گشوده بود بر آهنگ [4]_ پرواز
دنیای ما، انصاف بود و مروت
باور به فضیلت بود [5] و به امانت

اما، چه وحشتناک دنیایی شد این دنیا
همه ، شیون است و مصیبت و نا فرجامی
زلزله، پشت زلزله است و سیل و سونامی
روز و شب، کشتار مردمان است در شمال_آفریقا
نابودی و اعدام است در خاورمیانه
این قتل_ انسانیت است

بمب و ترور است در [6] بازارهای تورنتو
جایی که هر یک از ما، می توانست در آنجا
با دوستان و یا با خانواده، در حال_ قدم زدن باشد
این قتل_ گرد همایی و با یکدیگر بودن است

رگبار_مسلسل است در تماشاخانه [7] ای در کلرادو
جایی که هر یک از ما، می توانست در آنجا
در حال_ تماشای یک صحنه باشد
این قتل_ فرهنگ و هنر است

چه وحشتناک دنیایی شد این دنیا
در دام_ بس ناکسان [8] و نا بکاران
گرفتار_ ظلمت و تاریکی و چه بی شماران
کجاست خورشید عالمتاب ؟

دکتر منوچهر سعا دت نوری

شنبه ٣۱ تير ۱٣۹۱ -  مونترال

مجموعه‌ ی گٔل غنچه‌های پندار [9]

About this blog [10]

xxxxxxxxxxxx