در هفته گذشته دو اتفاق افتاد که توجه من را خیلی جلب کرد به بحثی که اسم آن را "جدال روشنفکر و روشنفکر نما" می گذارم. یکی از این دو اتفاق سخنرانی گنجی بود در دانشگاه تورنتو. جایی که سخنان گنجی که انصافا درست هم بود با مخالفت عده ای روبرو شد که اساسا از شرایط ایران بی خبر و ایران را از دریچه گفته ها و شنیده های نیمه درست(و نه نادرست) می بینند. واقعیت این است که جمهوری اسلامی گر چه از خیلی لحاظ در حد انتظار نبوده است، اما انقلاب اسلامی میراث های غیر قابل انکاری برای ایران داشت که فراموش شدنی نیست. ما اگر چه امروز در ایران یک دمکراسی کاریکاتوری داریم اما خیلی از آزادی هایی را داریم که در دوران شاه نداشتیم( از آزادی هایی مثل حجاب و دنسینگ رفتن فاکتور بگیرید و بیشتر ذهنتان را معطوف به آزادی های سیاسی کنید). سخنان گنجی با اعتراض روبرو شد و گنجی هم الحق خوب جواب کسانی را که مثل ضبط صوت واژه هایی مثل ارتجاع، لیبرالیسم و حکومت ایدئولوژیک را تکرار می کنند داد.
در یکی از برنامه های میزگردی با شما در صدای آمریکا یک بار دیگر این دو گروه روشنفکر و روشنفکر نما به هم برخوردند. جایی که یک بار دیگر موضوع قدیمی تحریم یا مشارکت در انتخابات به بحث گذاشته شد. یک طرف بحث را دو روشنفکر کروات زده که از ظاهرشان معلوم بود از کجا پول میگیرند و طرف دیگر را دکتر علیرضا حقیقی استاد دانشگاه تورنتو تشکیل می دادند. مسئله جالب این بود که مجری برنامه اصلا نگذاشت دکتر حرف بزند. این را بگذارید در کنار این مطلب که این آقایان می خواهند برای ما آزادی بیان بیاورند و این در حالی است که در برنامه عالی خودشان...
من اسم جدال مسخره ای را که در فضای روشنفکری ایران اتفاق افتاده می گذارم روشنفکر در برابر روشنفکر نما. از آنجا که در نظر گرفتن واقعیات از خصوصیات روشنفکر است، می توان خیلی راحت بین دار و دسته لس آنجلس و گروه تورنتو تفاوت گذاشت و حساب روشنفکر را کوچه بازاری جدا کرد.