معلوم شد که ویدئو واقعی بوده و آقای مهمان پرست، سخنگوی وزارت خارجه مافیای نظامی-مالی، در دام گروهی از مخالفان خشونت طلب رژیم که به احتمال زیاد از اعضای فرقه مجاهدین و سلطنت طلبها بوده اند گیر افتاده و اینها هیچ در تحقیر و توهین به او کم نگذاشته اند. در هر حال هر که باشند باید اعمال خشونت و تحقیر هر انسانی را به شدت محکوم کرد. کسانی که امروز اینگونه اعمال خشونت می کنند، کسانی هستند که از منظر اندیشه راهنما هیچ فرقی با رژیم جنایت، خیانت و فساد ندارند.
امیدوارم که هموطنانی که سعی در سرنگونی رژیم جتایتکار دارند با محکوم کردن روشهای خشونت آمیز مخالفان هم جنس رژیم، نشان بدهند که در ایران ازاد و مستقل فردای ایران، هیچ انسانی، به هیچ دلیلی تحقیر نمی شود.
پروفسور مهران مصطفوی در این رابطه نوشتند:
"برخی بروی مهمانپرست تف کردند، دیگرانی او را زدند، عده ای برای زدن او مسابقه شجاعت میدادند، عده ای دیگر دست می زدند و شادی میکردند و دیگرانی فحاشی میکردند و اندی نیز در سکوت نظاره گر بودند. اما آزادیخواه خود را از جنس مستبد سرکوبگر نمیکند. همین مشکل را اول انقلاب 57 هم داشتیم. بنام انقلاب خونهای بسیاری ریخت و خشونتهای فراوانی بکار رفت. فکر میکردم بعد از 35 سال وضع عوض شده است اما هنوز زورگویی و زورپرستی بیماری جامعه ماست. باید خود را از این بیماری رها کنیم تا زمانی که همجنس رژیم باشیم رژیم عوض نمی شود. زورگویی و دروغ و توطئه و توهین همیشه از ما دور باد."
هموطنی در پاسخ ایشان نوشت:
"این حرف شما کمی سفسطه داره . اولا اون که زور گو مستبد هست رامین مهمانپرسته که تجاوز در برزیل را ناشی از اختلاف فرهنگی می دونه . حالا هم کتک خوردنش ناشی از اختلاف فرهنگیه . ثانیا این دستهایی که رامین را زد برای دفاع از آزادی و دموکراسی بود . الان رامینها در قدرت هستند . اون دستها دفاع کردند نه حمله . ثالثا اولویت بندی نشون می ده شما جانبدارانه قضاوت می کنید از مردمی که زیر بیشترین فشارها هستند تقاضا می کنید در برابر کشتار رژیم حتی دست هم به روی اونها بلند نکنند. ای کاش اینقدر که نگران رامین بودیدی کمی هم غصه مردم را می خوردید."
در پاسخ ایشان نوشتم:
"هموطن من، وقتی هدف از مبارزه آزادی می باشد و نه قدرت، مبارز نمی تواند بروشهایی متوسل شود که قدرت حاکم از آن استفاده می کند. روش همان هدف است و کسی که دست به انواع و اقسام خشونت می زند معلوم می کند که هدف او نه آزادی که قدرت است. مبارز در راه آزادی هیچگاه نقض کرامت کسی را نمی کند حتی وقتی آن فرد دشمن نقض کنند حقوق انسانی و ملی او میباشد. بکار گیری چنین روشی می باشد که سبب می شود کم کم جو انتقام گیری و کینه و نفرت تبدیل می شود به جو دوستی و عفو و بخشش و در چنین جوی می باشد که بسیاری از اصحاب خشونت به خود می آیند و کوشش در خشونت زدایی می کنند. ما این را در زمان انقلاب دیدیم و دیدیم که حتی شکنجه گرانی مانند تهرانی دچار چه تغییر شگفتی شده بودند. متاسفانه روحانیت قدرت مدار خود از جو عفو و بخشش مصون! مانده بود و دست به کشتار و اعدام زد و شد آنچه شد. آیا از اشتباه پند خواهیم گرفت و اینگونه آن را به تجربه تبدیل خواهیم کرد و یا خود را محکوم به تکرار دوباره آن خواهیم کرد و دوباره استبدادی سیاه تر را بر وطن حاکم و آوارگان و پناهندگانی جدید را به خارج صادر خواهیم کرد و ویرانی بر ویرانی خواهیم افزود و مهر تجزیه را بر پیشانی وطن خواهیم زد؟"