نظام‌های توتالیتر برای بقای خود مدام درصدد حذف اندیشه مخالف بوده‌اند. سانسورچی برای مهار فرهنگ سرپیچی، ذهن سرکش و تسلیم ناپذیر را آلوده، منحرف و براندازنده معرفی کرده به انکار او مبادرت می‌ورزد. او خدا را تنها مولفه مفهوم‌ساز قدرت می‌داند و با تاکید بر این مولفه موهوم می‌کوشد ضمن سلب اختیارات سوبژکتیو به اشکال مختلف، مولد هراس شود. زمانی که راه‌ها برای قتل یک اندیشه مسدود می‌شود (سانسور سوبژکتیو)، مرتجعان، به سانسور صاحب آن اندیشه دست می‌زنند (سانسور ابژکتیو). به بیان دیگر مبارزه علیه اعدام، نبردی علیه سانسور است؛ خاصه اینکه در جوامع قیم مدار، اعدام زنان، ظلمی مضاعف است .ادامه مطلب

//www.radiozamaneh.com/society/women/2012/10/... [1]