جاری ام
هرروز
از ارتفاع شیدایی
با نور آفتاب
بر شانه ی دیوار خانه ات
نشسته ام
به تماشای بوی سیب
از تن تو
خانه معطر است
دریا دریا
شبنم از درخت سیب میریزد
هزار قناری
در گلویم ترانه ی ترا میخوانند
دفتر شعرم
گاهواره نام توست
برای دلم لالای امید میخواند
درختِ دفتر شعرم
شکوفه کرده است
فوج وحشی واژه هایم
بستری از بهار
گسترده است.
بیا مثل عطر سیب
شب را به آتش بکشیم
و صبح
دریا را
با آواز وحشی تنهایمان
طوفانی کنیم!

سوئد
www.qasemnosrati.net
[1]