دکانی به اسم ادبیات

Now you can say that I’ve grown bitter
But of this you may be sure
The rich have got their channels
In the bedrooms of the poor
And there’s a mighty judgment coming
But I may be wrong
دی دیم دیم دیم دی، دی دیم دیم. گفت و ما TV رو با نگاهامون کردیم. رفتیم تو برفکش و همه سریالا رو «رو سریال» کردیم. ببخشین آقا، معروفیتتون چنده؟ نوبل گرفتین؟ هنوز منتظرین؟
ماهی می گرفت. پرسیدم خرچنگتون چنده؟ یه سال بعد تو استکهلم یه میلیون و دویست هزار خرچنگ بهش جایزه دادن. پیشنهاد کردم که به هرکدوم از اون خرچنگا یه میلیون و دویست هزار شاعر و نویسنده جایزه بدن. گفتن غذا خوردن خرچنگ حال آدمو به هم می زنه!

2.

بابام

می‌گف سپورِ خوب بهتر از دکترِ بده. می‌گفتيم Wow! هرچن اون موقع از تمدّن فقط This و That بلد بوديم.
پدر جان، چرا سوراخ هنوزهم نيامده، و چرا مار هنوز در سوراخ است، و چرا سوراخ و مار و هم و هنوز را با هم سوزانديم؟ درخت را مادربزرگ کاشته بود. خب، مادربزرگ هم طرح‌های جنگیِ خودش را داشت. W.C مخففِ Winston Churchill بود و مادربزرگ عاشقِ lChurchil بود ـ ولی هيچ توالتی فرنگی نبود، پس درخت کاشت و ما سوزانديم.
– شب‌ به‌ خير حسين جان
– شب‌ به‌ خير
ماچ ـ کليک!

3.

اتاقتان را بلند شويد و خط بزنيد. دستشویی. کادو بدهيد، کادو بگيريد. کاندوم. بکِشيد سرتان. بيانديشيد. بهداشتی. تاريخ بشر را اصلاح کنيد. آخرين مدل! برگرديد. TV را روشن کنيد. اتاقتان را ببينيد، خودتان را ببينيد، وقتتان را، حرفتان را. خسته شويد. اتاق را خاموش کنيد. خودتان را دربياوريد. بخوابيد.

4.

کم شده ام
بسیار کم
کمتر از این اتاق که ٪۲۷ سطح نشیمنگاهم را تشکیل می هد.
٪۷۳ درصد دیگر استخوان است
و
گرسنگی و مصرف.

٪۲۷اَم حرفی برای گفتن دارد
اما گفتن یک پدیده ی منحصراٌ ٪۷۳ ی ست.

٪۷۳ دقت نمی کنم که زمین بارم را بر دوش دارد
و زمین هر چیزی می توانست باشد
به جز باربر من.

٪۷۳ بی خیالم
٪۲۷ ترسو
یعنی ٪۱۰۰ خرفت.