وقتی آماده شدم که دکمه شروع را بزنم و سنتوری را ببینم فکر نمی کردم فیلم خبرساز امسال یک فیلم اجتماعی باشد که واقعیاتی را نمایش می دهد که با قدم زدن توی خیابان های شهرهای بزرگ ایران به راحتی می توان آنها را فهمید. ایران معتاد تزریقی کارتون خواب دارد. این را هر کسی مثل من که حتی بخش خیلی کوچکی از جوانیش را در آن به قول ابراهیم نبوی “بلبلستان” زندگی کرده باشد می داند. این کارتون خواب ها زندگی سختی دارند. این را هم هر انسانی ولو احمق تر از بلانسبت خر می داند. با این توصیفات نمی دانم کدام نکته از این فیلم ممکن بوده است دردسر ساز شود.
تقریبا تمام مسائل تصویر سازی شده در سنتوری را هر ایرانی به جز آنهایی که توی آسایشگاه روانی یا مهدکودک سپری می کنند می دانند. اینک این سوال برایم پیش آمده است که معنای توقیف سنتوری چه می تواند باشد؟ آیا آقای احمدی نژاد با این اقدام بزرگ و سلحشورانه می خواهد ثابت کند ما در ایران معتاد کارتون خواب نداریم؟ آیا مقصود صفاری هرندی وزیر با فرهنگ سازمان فرهنگ و ارشاد این است که نشان دهد کارتون خواب های ایران زندگی خوب و مرفهی دارند و اتفاقاتی که برای علی سنتوری افتاد فقط “نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی” است.
هر چقدر مغز پوکم را به کار می گیرم یک جواب منطقی یا دست کم نیمه منطقی گیرم نمی آید. فقط یک جواب باقی می ماند و آن اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد دولت مهرورزی احتمالا یا با هنر سر جنگ دارند یا با هنر آفرینی. شاید هم اینقدر به فکر مردم هستند که می خواهند با دیدن فیلم هایی که توی آن اتفاقات بد می افتد مردم ناراحت نشوند.
اگر اینچنین است، خدا خیرشان بدهد که اینقدر مردم را دوست دارند ولی باید به آنها یادآوری کنم که دوستیشان از نوع دوستی هایی است که گاها از واژه پر مسمی “خاله خرسه” برای نامیدن آنها بهره گرفته می شود. مشکلات جوانان که اعتیاد هم یکی از آنهاست بی بر و برگشت بخشی از واقعیات جامعه ماست. همان طور که انرژی هسته ای، رنسانس علمی، جنبش عدالتخواه دانشگاه تهران و نفس وجود نماینده برحق خدا بر روی زمین جناب آقای رئیس جمهور محمود احمدی نژاد واقعیت هایی از جامعه ما هستند. میگویی نه؟ یک نگاه بینداز به نوع ترانه هایی که جوانان ایرانی گوش می دهند. همه یا حرف از غمند یا یک جوری صحبت از خودکشی می کنند.
من که نمی دانم جریان چیست. یا من توهم پردازم و چیزهایی در جامعه ایران می بینم که وجود خارجی ندارد یا در طی این چند ماهی که من از ایران خارج شده ام ایران “گلستان” شده است. اما همینجا به هموطنان محترم اعلام می کنم که دولت محترم نهم کلا معصوم از خطاست.آخر مگر می شود دولتی که رئیس جمهورش بالای سرش هاله نور داشته و اینقدر قدرت معنوی کابینه اش بالا است اشتباه کند. پس اگر کسی در صدد انتقاد از این دولت برآمد مطمئن باشید که قصدش بی شک تخریب است نه انتقاد و چنین فردی بی شک از لابی صهیونیست برای براندازی نرم بودجه می گیرد. قس علی هذا…
