هرودت از يک خصوصيت ايرانيها نوشته بود که ” هيچ قومي را نديده ام که بسان ايرانيان از اداب و رسوم و پوشش بيگانگان استقبال و تقليد کند”
امروز:به دوبی ميرويم کشور عربي که خليج را عربي ميخواند و جزاير را از مجوس ميطلبد و کنيز ايراني از رژيم اشغالگر عربي در ايران وارد ميکند و عمله اکره خود رژيم عربي ملايي را مثل بز مجه تحقير ميکند ولی ما{با هدايت نخبگان هنری و ملي} در عرض ده سال 400 ميليارد در ان سرمايه گذاري ميکنيم, کنسرتهايمان , ويلاهايمان , نمايشگاه هايمان چه هنري چه خدماتي,مقاصد توريستيمون,سمينارهايمان, تبليغاته ماهواره مان همش اونجاست. و به هم پز مييم که دوبی عجب با صفاست.و خواننده معروف ميره اونجا و اهنگ خلي فارسو نميخونه که به خليفه بر نخوره .و اقايون و خانمهايه سانتي مانتل وطن پرست در لندن و لس انجلس که تا مشکلي برايه رفقا پيش مياد برايه سند خونه هميشه يه دوجين ملای عرب دارند در قوه قضاييه برايه کار چاق کني و اقايه کاريکاتور کش و هنرپيشه و خواننده مشهور از سرزمين ملايه عرب از دست سفير رژيم ملای بيگانه در دوبی لوح الوحدت ميگيره و عکس در سفارت. ما تا حرف وطن پرستی پيش مياد همديگرو حواله ميديم به دو سه تا بيت خدا بيامرز فردوسي ولي اون بد بخت اين کتابو نوشته بود در باره نسل انقراض شده اي که نه من و نه تو ناخن انگشتشون نيستيم .نخبگان ايراني بعد از عرب به جز درصدي کم مليجکاني بوده اند برايه عرب,مقول ,تاتار,انگليس,شوروي,و رژيم انيراني امروز ما.
اين سنت بيگانه دوستي نه چندان بد صده ها بعد باعث از خود بيگانگی نخبگان ايرانی بعد از حمله اعراب به ايران شد.نخبه دانشمند خاءن ايرانی برايه مهاجمان عرب دستور و قواعد زبانشان را نوشت تا عربی اسانتر در ايران فراگير شود,نخبه شاعران ايرانی شعر به نيمه عربی سرودند در شيريني زبان عربي و در مدح فرهنگ مهاجمان و مذمت مجوسان, نخبگان ديگر تاريخ جعل کردند از اتش پرستی ايرانيان و جور و ستم شاهان و تجليل از سلسله متبرک خلفا و هزار و يکشب و نژاد برتر هاشميان و عباسيان و چه حماسه ها ساختند از فتوحات عرب و حتی فيزيکدانان و کميستها نيز کتاب به عربی نوشتند چون ارج ان بيشتر بود و نانش چربتر از بابت سروران جديد.
اين شد که دين مهاجمان بر گرفتيم ،با خط انها نوشتيم، زبان فارس رو تا گلو پر از عربی کرديم{که در انستيتو زبان شناسي سازمان ملل از ان بعنوان سي و دومين دايالکت زبان عربي نام بردند} ،رسم و روش و سنن انان از بحر شديم و به سيدان ال عرب لقب از ما بهترون داديم.
ولی اسپانيا:
جين کاپلان يک جمله داره در کتابش که”ايران و اسپانيا از بعد جغرافيايی و اجتماعی و نژادی بسيار شبيه همند” .اسپانيا رو که نگاه کنيم يه کپی ايرانی و کمی کوچکتره, کوهستانی صحرايی ,دشت و کوه , قبل از حمله عرب مخلوطی از اسيگوتها, ژرمنهای شرقی ,الان ها{هم قومان مادها} , ايبريان{که از 250 ميلادی از شمال ايران کوچ کردند به باسک اسپانيا}و فرانک بود و مثل ايران همسايه با عربها و بر بر هايه شمال افريقا.عرب حمله کرد و اسپانيا فتح شد ولی نه اسپانييايي.عرب ها 500 سال در اسپانيا مستقيم حکومت کردند ولی اسپانييايی نه زبانش{بجز چند ده واژۀ عربي} نه الف باش و نه دينش را رها نکرد.چرا؟ چون به جز 2 شاعر اسپانيا هيچ شاعری به عربی شعر نگفت و هيچ دانشمندی و نخبه ای به عربی کتاب ننوشت.500 سال گذشت ,اسپانيا خود را ازاد کرد با هزاران شهيد راه ميهن و با غرور ملييش قاره ها کشف کرد و 300 سال بر دنيای رنسانس حکومت کرد.
اقايه دانشمند استاد محسن پور خدايار در دانشگاه تهران کتاب ننويس که کورش افسانه است يا همو سکسعوال يا حرامزادهاي از جنس يهود که اون حروم زاده به قيافه تو بيشتر ميخوره اينقدر مجيز فرهنگ بيگانه ملا نگو.اقايه چپ گرايه بيگانه پرست متفکر اينقدر تو سر فرهنگ باستان ملتت نزن …شما نخبگان امتداد مليجکهايه خليفه ايد.
وطن پرستی رو اسپانيا بايد به ما ياد بده , و چرا راه دور بريم همين عرب اماراتی تازه مستقل شده يا ترک ترکيه …ما فعلان تو صف وايستيم تا نمرمون رو بخونن
