چه سخن می رانَد؟
عرض و اعماق کدام دایره را
پی هم پیمایَد؟
گر خبر می دهد او
از سراپردۀ آن فطرت پاک،
چه نیازیست ورا
که براَند چنین مرکب رهوار سخن
در دل خارا سنگ؟
چه نیازیست که این گوهر جاندار و روان
بدر آید ز دهانی کف گیر
وشکند بر سر سنگ؟
او نمی داند که
فوران واژه
سخن از آتش طماعی او می رانَد؟
او نمی اندیشد
دمل چرکینش
دهنی بگشاید
و برون اندازد
زخم نیرنگ و دروغی که او
همۀ عمر به جان می کوشید
ز سر و دیدۀ خلق
راز پنهان سازد؟
چه خیال خامی!
آفتابی چنین “عالم تاب”
بر دمیده است ز خاور
و او
خلق را
منگ به خواب خوش دوشین داند؟
هیجدهم سپتامبر 2004
اتاوا
