نویسندۀ مقاله تأکید می کند که باید دانش اتمی ایران را پذیرفت و ادامه می دهد، دسترسی به شناخت هسته ای چیزی است که از زمان شاه قصد توسعۀ آن وجود داشت و حتی اگر امروزما تأسیسات اتمی را هم از میان ببریم، نمی توانیم دانش اتمی ایران و دهها هزار متخصص این امر را نابود کنیم . پس بهتر است از این آگاهی در یک همکاری مشترک با کنترل دائم بهره ببریم
مدیر تحقیقات استراتژیک فرانسه با تذکر موقعیت استثنائی کنونی، مقاله اش را با این یادآوری پایان می دهد: چه کسی جرأت دارد مسئولیت از دست دادن این امکان را برای حل بحران جهانی بپذیرد؟
