راستش به هيچ وجه نميخواهم دربارهي اين فيلم، چيزي بنويسم. تنها ميخواهم شگفتي خودم را از نشان دهم كه انتخابكنندگان اين فيلم، با چه ملاك و محكي دست به چنين انتخابي زدهاند؟ داستان و يا كارگرداني خوب؟ بازي تماشايي پژمان بازغي و …؟
جشنوارهي لندن، همان جشنوارهايست كه جهان را با سينماي ايران پس از انقلاب آشنا ساخت. اگر يادتان باشد فيلمهاي دونده و دستفروش در اين جشنواره درخشيدند.
نميدانم انگيزهي اين انتخاب چه بوده؟ حاكميت ايدئولوژي بر فرهنگ و هنر؟ كجسليقگي؟ و يا همان گروه و دسته بازيهايي كه بارها سينماگران از آن ناليدهاند؟ به هر حال اين انتخاب، انتخاب خوبي نبوده است.
راستي! تا يادم نرفته، بنويسم كه براي تماشاي فيلم ريسمان بار در يك عصر جمعه، ده نفر ديگر هم مثل من، در سالن اصلي سينما عصر جديد با ظرفيت بيش از هزار نفر، حضور داشتند. اين را نوشتم كه بدانيد تا چه ميزان، از اين فيلم استقبال شده است؟