با این حساب، از هر هفت نفر در دنیا، شش نفرشان جزو “هیات ابناء” و “جماعت فواحش” اند! یعنی چیزی حدود سه میلیارد ابنه ای و در همین حدود هم فاحشه روی زمین پلاس اند! چه گلستانی! تازه این به شرطی ست که تمامی یک میلیارد مسلمان روی زمین با بسم الله “دخول” کرده باشند! که این هم خودش اگر و مگر دارد …
خب، سوال است دیگر! مثلن خود بنده از کجا بدانم حضرت ابوی رحم الله علیه، با بسم الله “دخول” کرده؟ و در اولین قدم افتادن میان خشت، شیطان ولد الزنا انگشتی به حقیر نرسانده؟ کون که کنتر و کیلومتر شمار ندارد تا شماره بیاندازد، بله؟ اگرچه ما ناموسمان را دست نخورده و “آکبند” از آن جزیره بیرون کشیدیم و در غربت هم سال ها مثل شیر از بکارت خودمان دفاع کردیم. ولی همین چارسال پیارسالا دکترمان حدس زد که مشکل “پروستات” داریم و ما را فرستاد سراغ متخصص. آن تخم “نابسم الله” که پیدا بود از آن ولدالزناهای “انگشتی”ست، با وجود مقاومت دلیرانه ی ما، انگشت وسطی ش را کاپوت کشید و تا بخود بجنبیم، “حق مسلم ما” را “انگشتمالی” کرد! اگرچه بعدش اطمینان داد که مشکل پروستات نداریم، اما خیال می کنم از همان لحظه مشکلات دیگری پیدا کردیم! چون از آن ببعد، هر وقت از جلوی کلینیک دکتر “انگشتی” رد می شویم، نیروی جاذبه ی مرموزی تمام ارکان وجود ما را (از وسط بدن) به داخل شدن به کلینیک، تحریک می کند و مجبوریم با چند تا “ایة الکرسی” و “وان یکاد” وجود مبارکمان را از وسواس شیطان در جهت “انحراف”، محفوظ بداریم!
حالا هم از دو هفته پیش که یکی از شاگردان قدیممان این فتوای ملا اسماعیل سبزواری را برایمان فرستاده، همه ش خیال می کنیم این خود شیطان بوده که در لباس دکتر متخصص انگشت به ما کرده و باعث شده که “تمایل به انگشت” از سطح ناخودآگاه مغز ما به سطح خودآگاهمان اسباب کشی کند!
هفته ی پیش که در روزنامه خواندم “ایهود المرت”، نخست وزیر “رژیم صهیونیستی” قرار است به دلیل سرطان پروستات تحت عمل جراحی قرار گیرد، در یک “همدرد نامه” برایش نوشتم؛ نمی دانم صهیونیست ها هم این سنت باکره گی را دارند یا نه، ولی این مانع نمی شود که من در مورد مراسم آزمایش دکتر متخصص با شما همدردی نکنم! حتی اگر “دفعه ی اولتان” نباشد!
ولی خدایی ش، این شیطان هم عجب ارنعوتی ست ها. گیرم که با تخفیف کلی، و با یک حساب “سرانگشتی” بپذیریم که هر شب عملیات “دخول” صدهزار زوج در اقصا نقاط دنیا، به درست کردن بچه ختم می شود، خب، این موجودی که می تواند در یک شب به صد هزار ناموس بی بسم الله “دخول” کند و هر روز به صد هزار “بِچِه” انگشت برساند، باید سرعتی معادل “سپیدی گونزالس” داشته باشد و قیافه ای تقریبن شبیه “جوجه تیغی مرطوب”، البته در ابعادی بزرگ تر! مثلن جای انگشت یا همان تیغ، احتمالن روی پوستش هزاران “شهاب ۱ و ۲ و ۳” نصب کرده است، که برد هر کدامشان بیش از شش هزار کیلومتر باید باشد!
حالا این ولدالزنا با این همه گرفتاری، چرا دو کار یه کار نمی کند؟ چرا به همان “دخول” رضایت نمی دهد که حالا “انگشت” هم می زند؟ دور از جان حجت الاسلام سبزواری، انگار خود شیطان هم یه چیزیش میشه ها!
یه سوال روانشناختی هم از ملا سبزواری داریم؛ اگر در آن لحظات حساس، حواس آدم جمع بسم الله باشد، تمرکزش بهم نمی ریزد؟ مثلن سوراخ دعا را گم کند و وارد سوراخ کلید بشود، یا …
Visit Ali-ohadi.com
