ما به هوای روی او فاصله ها دویده ایم
هم به زمین خزیده ایم؛ هم به هوا پریده ایم.
آتش مهر گشته ایم؛ شادی شعر گشته ایم؛
خاک و سپهر گشته ایم؛ تا به شما رسیده ایم.
از من و ما بریده ایم؛ به انجمن رسیده ایم؛
از اهرمن رهیده ام؛ تا به هدی رسیده ایم.
جذبه ی نور دیده ایم؛ شادی و شور دیده ایم؛
جشن و سرور دیده ایم؛ بی سر و پا دویده ایم.
باده ی نوش می زنیم؛ جوش و خروش می زنیم؛
لاف سروش می زنیم؛ تا به لقا رسیده ایم.
شام به روز برده ایم؛ به ساز و سوز برده ایم؛
تا به هنوز برده ایم؛ تا به صبا رسیده ایم.
هان؛ دل هرزه گرد ما، فاش ببین نبرد ما؛
ز صد بلا گذشته ایم؛ تا به شفا رسیده ایم.
بیست و سوم آبانماه 1387
اتاوا
