“خواجه نصیر الدین ” دانشمند یگانهی روزگار در بغداد مرا درسی آموخت که همه ی درسبزرگان در همه ی زندگانیم برابر آن حقیر مینماید و آن این است :
در بغداد هرروز بسیار خبرها می رسید ازدزدی , قتل و تجاوز به زنان در بلاد مسلمانانکه همه از جانب مسلمانان بود . روزی خواجه نصیرالدین مرا گفت می دانی از بهر چیست که جماعتمسلمان از هر جماعت دیگر بیشتر گنه می کنند باآنکه دین خود را بسیار اخلاقی و بزرگمنش
میدانند ؟ من بدو گفتم : بزرگوارا همانا من شاگردتوام و بسیار شادمان خواهم شد اگر ندانسته ایرا بدانم . خواجه نصیر الدین فرمود : ای شیخ تو کوششها در دین مبین کرده ای واصول اخلاق محمد که سلام خدا بر او باد را میدانی . و همانا محمد و جانشینانش بسیار ازاخلاق گفته اند و از بامداد که مومن از خواب برمی خیزد تا هنگامی که شبانگاه با بانویشهمبستر می شود , راه بر او شناسانده شده است . اما چه سری است که هیچ کدام از ایشان ذره ایبر اخلاق نیستند و بی اخلاق ترین مردمانندوآنکه اخلاق دارد نه از مسلمانی
اش که ازوجدان بیدار او است. من بسیار سفرها کرده ام و از شرق تا غربعالم و دینها و آیینها دیده ام . از “غوتمه (بودا ) “در خاورزمین تا “مانی ایرانی”در باختر زمین که همانا پیروانشان چه نیکو میزیند و هرگز بر دشمنی و عداوت نیستند . آنها هرگز چون مسلمانان در اخلاقشان فرع واصل نیست و تنها بنیان اخلاق را خودشناسی میدانند و معتقدند آنکه خود بشناسد وجدان خود رابیدار کرده و نیازی به جزئیات اخلاقی همچونمسلمانان ندارد . اما عیب اخلاق مسلمانی چیست ای شیخ ؟ در اخلاق مسلمانی هر گاه به تو فرمانی
میدهند , آن فرمان ” اما ” و ” اگر ” دارد. در اسلام تو را می گویند : دروغ نگو …. اما دروغ به دشمنان اسلام راباکی نیست . غیبت مکن … اما غیبت انسان بدکار را باکینیست قتل مکن … اما قتل نامسلمان را باکی نیست . تجاوز مکن … اما تجاوز به نامسلمان راباکی نیست . و این ” اماها ” مسلمانان را گمراهکرده و هر مسلمانی به گمان خود دیگری رانابکار و نامسلمان می داند و اجازه هر پستی رابه خود می دهد و خدا را نیز از خود راضی وشادمان می بیند . و راز نابخردی و پستی مسلمانان در همین
استای شیخ کسلان …. از اسرار اللطیفه و الکسیلهر
