داشتم سایت اصغر آقا رو میخوندم که بر حسب اتفاق یادداشتی را پیدا کردم که آقای خرسندی در مورد یکی از دوستانمون نوشته بود. همون علی پی خودمون که اشک همه را دو سه ماه پیش در آورد و بعد هم یکم سرسنگین شد و کم پیدا…
گفتم بد فکری نیست که یک یادی از ایشون بکنیم و نشونی سایتشون را هم اینجا یاداوری کنم شاید برگرده و باز به جمع ایرانیان دات کام بپیونده.
هادی خرسندی:
يک جوان تحصيلکردهي وطن در شهر واشينگتن با من دوست است از خانواده اي سرشناس در موسيقي. هروقت ميروم آنجا به من خيلي محبت ميکند و ميگويد هرکاري داري بگو! ديروز برايم ايميل زد که سايتي براي درگذشتگان درست کرده (جاودانگان) و کارش گرفته. بازماندگان عکس و تفصيلات عزيزشان را آنجا ميگذارند و ستوني براي يادبودنويسي دارد و شمع افروزي و تسليت گوئي. يادم افتاد چند ماه پيش که پدرش درگذشت من به همانجا کشيده شدم و چند سطري نوشتم. حالا دوستانه و صادقانه نوشته بود اگر سرويسي براي خودت يا ديگران بخواهي رايگان است و چون اين سايت دارد خرج خود را درميآورد، از دوستاني مثل تو وجهي نميگيريم! دقت کردم، ايميلش هيچ بوي شوخي نميداد. رفتم اين بار سايت را با نگاه خريداري برانداز کردم و آدم هاي سرشناسش را ياد کردم. (فاتحه هم بلد نيستم بخوانم. ميترسم غلط غلوط بخوانم، نتيجهي معکوس بدهد و مرحوم يا مرحومه را بردارند بيندازند توي جهنم!).خلاصه لينکش را فرستادم به ميناخانم اسدي براي مشورت و صلاح مصلحت. در روزگاري که رژيم آدمخوران، مزار عزيزان و مبارزان ما را (که خودش کشتهتشان) با وقاحت خراب ميکند، باز، داشتن چنين سايتي غنيمت است. گيرم ميترسم اگر يک وقتي چيزي از مرحومي مثل من در آن بنويسند، رژيم احمق، اين سايت را هم فيلتر کند و اموات مردم بمانند سرگردان.