عالمی هشیارتر

ای که از من با منی نزدیکتر

سینه ام بشکاف و این دل را ببر

حالت تشویش ما آرام بخش

و به سامان آور این دیوانه سر

خاک من در آتش عشقی بسوز

تا که جاری گردد از آن جوی زر

ذره ها رو جانب جانان روند

خانه ی دلبر بود قصد سفر

هر دم از مهری دلی میرد به تن

جای آن قلبی بروید تازه تر

زاری هر کس ز هشیاری اوست

چشم خشکیده نگردد هیچ تر

عالم دل داده گی هشیاری است

هر که او دلداده تر هشیار تر

سوم اردیبهشت 1388

اتاوا