مشگل دنیای سوم و طبقه متوسط و فقیر دینا های دیگر
چطور مردمان دنیای سوم میتوانند در ردیف لااقل بهتری قرار بگیرند. همانطوریکه میدانید دنیا در دست شرکت های عظیم صنعتی میگردد. آنان که حدود نیمی از امکانات دنیا را در دست دارند و کنتر ل میکنند براحتی با داشتن و در اختیار داشتن صنعت ارتباط جمعی هر چه را بخواهند بخورد مردم میدهند آنان علاوه بر غارت ثروتهای دنیای سوم و نگه داشتن مردم آن سرزمین ها در بیسوادی و فقر با دامن زدن به اختلافات موجود در بین مردم دنیای سوم سر آنان را هم سرگرم زد و خورد و مردم آزاری مینمایند.
آنها با در اختیار داشتن ثروت و تکنولوژی پیشرفته از آن چون اهرمی برای اجرای مقاصد شوم خود سود میبرند. تا زمانی که دیکتاتور ها دست آموز شان هستند کاری بکار آنان ندارند ولی اینقدر که دیکتاتور احساس قدرت کنند آنها را پایین میکشند. ویا ملت را برعلیه آنان تحریک مینمایند. مثلا بی بی سی دویچه وله و صدای آمریکا و صد ها وسیله و روزنامه و مجله آماده اند تا برای آنان مطلب بنویسند و قلم بزنند. حتی اگر از این راه هم نتوانستند دیکتاتور خیره سر و حرف نشنو را پایین بکشند با حمله مستقیم و بردن توپ و تانک و اسلحه های مدرن و فرستادن سرباز دیکتاتور خیره سر را ادب و اعدام مینمایند.
با دامن زدن به اختلافات نژادی قومی مذهبی و حتی گویش های یک زبان مردم را طبقه بندی و دسته بندی میکنند و با دادن سلاح و تبلیغات علیه دیگر گروه آنها را بجان هم میاندازند. جنگ های وحشتناک بین سنی و شیعه و کرد و ترک و… مسخره کردن ترکها بوسیله سایر گروه ها و دست انداختن رشتی ها توسط گروه دیگر آتش نفاق و دو دستگی را روشن و تابناک نگه میدارند.
با دادن پول و سلاح گروه ها را علیه هم سازماندهی میکنند و تا بروی هم آتش بگشایند. نمونه آن افغانستان است که جنگ های بی حاصل و برادر کشی را در آن سرزمین راه انداختند و همه زیر بنای اقتصادی آنرا از بین بردند. و کشور زیبای ما افغانستان مظلوم را بصورت سرزمینی سوخته بیادگار نهادند. برادران افغان ما رو در روی هم قرار دادند و با متعاد کردن نیروی جوان و از بین بردن امکانات مردم را در فقر و فاقه نگه داشتند.
این سیستم حتی به مردم طبقه متوسط و فقیر کشور های خود هم رحم نمیکند. هنگامیکه در دبیرستان های اروپا و آمریکا معلم بودم. معلم های محلی میگفتند که دولت به والدینی که دارای فرزند خرفت هستند و این شاگردان توانانی یاد گیری معمولی را ندارند پول میدهد و کمک میکند تا مثلا والدین بتوانند بهتر به فرزند کودن خود برسند. ولی دادن این پول نقد باعث میشود که سایر والدین هم که دارای فرزندان با هوش هستند به فرزند خود تلقین کنند که خنگ بازی در بیاورد و خوب درس نخوانند تا آنان بتوانند پول نقد را بگیرند. مسلم است که در این میان آنیده فرزند تباه خواهد شد. ولی نقشه درست طراحی شده است.
همانطوریکه ما در زمان شاه دبیر ریاضی و زبان نداشتیم و این دو رشته برای ما ناآشنا و نا شناخته باقی ماند. و در هنگامیکه به دانشگاه میخواستیم برویم همین دو رشته مانع و سد ورودی ما شدند. بچه ها در آن هنگام از اینکه دبیر زبان و یا ریاضی ندارند خوشحال بودند و تفریح میکردند و یا در حیا ط مثلا مطالعه میفرمودند ولی خودتان میدانید آنچه که کودک و نوجوان میتواند یاد بگیرد اگر در زمان خودش یاد نگیرد بعد بسیار مشگل و طاقت فرسا خواهد بود.
در هنگامیکه در دبیرستان معلم بودم نمیدانم که چگونه اکثر شاگردان من از مواد مخدر استفاده میکردند و پلیس آمریکا توانایی برخورد با عاملان درجه یک پخش این مواد را نداشت؟ پلیسی که بتمام وسایل مدرن مجهز است.
خوب اگر این معما را کنار هم بگذارید نیجه چه میشود اینکه سیستم حاکم بر کل دنیا مخالف سواد آموزی و انسانیت و وحد ت و دوستی است.
تا مادامیکه ما تحصیلات خوب برای اکثریت مردم فراهم نکنیم داشتن استقلال خواب و خیالی بیش نیست. در کشورهای پیشرفته مخالف همیشه تحمل میشود و حتی از انتقاد های وی استفاده میشود ولی در دنیای سوم مخالف اجازه ابراز اندام ندارد و کنار گذاشته میشود. و چون بی تفاوتی و بمن چه بمن چه حاکم است این است که مخالف تنها و بی یاور میماند و ناچار یا سکوت میکند و یا به سکوت کردن وادار میشود.
در دنیای سوم اکثر مردم فکر میکنند که عقل کل هستند و به آرا و نظریات دیگران وقعی نمیگذارند. هر کار نیکی کنار گذارده میشود زیرا خطرات آن زیاد است. تورم و بالا پایین رفتن قیمت اجناس مهم سرمایه مردم عادی را از بین میبرد و همه آنان را دست به دهن نگه میدارد.
برای رهای از این حالت بایست به تحصیل توده مردم اهمیت داده شود نه اینکه تحصیل برای گروه انگشت شماری تهیه گردد. تحصیل بایست حالت کلی وعمومی داشته باشد. مردم بایست به آرای همدیگر احترام بگذارند و حرف های هم را گوش کنند و نه اینکه از ابتدا با آن مخالفت کنند و حتی اجازه گفتار به گوینده هم ندهند. ادیان بایست مورد احترام واقع شوند زیرا هر کسی به مناسبتی به یک دین و یا مذهب گرایش یافته و یا اینکه در یک خانواده بدنیا آمده که دارای دین اکثریت نیست. انصاف نیست که این افراد برای داشتن دین غیر اکثریت از کشورهای خود آواره شوند.
تا مادامیکه این مسایل حل نشود و فرد گرایی کنار گذاشته نشود و احترام به حق اکثریت مورد قبول واقع نشود همین آش و همین کاسه است. انسانهای حریص و آزمند که با حربه ای به جان مردم میافتند و سرمایه مردم را غارت میکنند بایست بدانند که ممکن است فردا هم خود آنان مورد هجوم یک گروه دیگر واقع شوند.
مالیاتها بایست عادلانه باشد و دادگستری بایست وزارت بمن چه نباشد. تحصیل و دانش اندوزی بایست در مد نظر باشد و سرمایه کشور صرف ساختن دانشگاه ها و مدارس فنی و حرفه ای بشود و بیمارستانها و کارخانه ها تاسیس و ایجاد گردند کشاورزی بایست رونق بیابد و فعالیت و امید گسترش یابد تا جوانان از روی نا امیدی به افیون و مواد مخدر و کارهای نازیبا روی نیاورند . همه مردم با هر نوع گرایش بایست به خدمت و کار دعوت شوند و نه اینکه تنها اعضای یک خانواده و یا یک گروه همه مشاغل را تصاحب کنند و امکان فعالیت بکس دیگری ندهند. باشد روزی که ما هم بتوانیم کشورهای متحده شرق و یا خاورمیانه را تاسیس کنیم و همه باهم یک قدرت منطقه ای بشویم. همان طوریکه آمریکا نام یک قاره است و مخلوطی از ملت ها و نژاد ها و دین ها یک مثلا ملت بزرگ را ساخته اند ما هم بایست نام قاره و یا لااقل نام منطقه خود را برای ساختن یک کشور متحد بکار ببریم.
الگو های آمریکا و اروپا از لحاط متحد بودن بایست برای ما هم سرمشق باشد
