و امّا

یه روز در کنفرانس گوادولپ

که جشن خوردنی بود با دو تا لپ

چهار سرکرده ی دولتای وقت

به دیداری با هم گشتند خوشوقت

با یکدیگر زیادی هی زدند زر

از ترس کمونیسم باز هم زدند جر

بر آن گشتند ز روی کارسازی

آقا را نگیرند دیگه به بازی

ازینرو آقا رو شیرفهم کردند

نه بر پور جوانش رحم کردند

که آقا لولو خورخوره کمونیسم

نمی دانیم دیگه زهر ماری چیسم

کمین کردن که ماها رو ببلعند

به ریش چارتامون یه ریز بخندند

نمی کنیم دیگه از توحمایت

اگرچه این بود عین حماقت

حالا با ما طوری قول و قرار کن

تاجو بگذار و از ایران فرار کن

 

تو که طفل سیاسی پریشی

چنان “گوساله گان گاو ریشی”

نه غیرت داری و نه مرد جنگی

به دستور می کشی تیر و تفنگی

ندیدی هر چقدر مجیز گفتی

امتیاز هم دادی هی مفتی مفتی

پر کردی کیسه ی خبرنگاران

رشوه دادی به خیل نابکاران

دیدی آخر ترا تنها گذاشتن

عاقبت آن سوی پل واگذاشتن

ندیدی دودمانت رفت بر باد

تا اینکه خلق ایران کرد فریاد

چمدانتو هم بستند برایت

تیمسارهای تو افتادند به پایت:

که ای شه قبله ی عالم بمان تو

ما جان افشان کنیم؛ دلشاد مان تو

تو اصلا گوش ندادی یک دقیقه

گفتی جیمی کارتر خوش سلیقه

برایم خواب برج عاج دیده

گلستان با درخت کاج دیده:

 

تا اینکه برجکی از ساج بینیم

یه تخت گنده و یک تاج بینیم

تا اینکه با زرنگی ریایی

تغییر رژیم بدیم با کودتایی

پس آن هم دوباره شاد و خندان

تشریف فرما شوی به خاک ایران؛

برو تا خدمت سلطان حسن جون

که نانت خورده است فط و فراوون

ببین جوونا رو چه خشمگینند

چه غیرتمند و چه سرشار کینند

اگه یه روز به دست سلاح بگیرن

ایران رو از الف تا یا می گیرن

 

از آن سو مردم دلیر ایران

که گردی می ربودند از دلیران

بپا خاستند و تصمیم رو گرفتند

تو شهر و روستاها همه جا گفتند:

نژاد آریایی تو پیش کش

تشیع ریایی تو پیش کش

تمدن کذایی تو پیش کش

رستاخیز هوایی تو پیش کش

سریر پادشاهی توپیش کش

ارتشبد فدایی تو پیش کش

غرور و خودنمایی تو پیش کش

پشتیبان الهی تو پیش کش

امشاسپندان مردارت نفس کش؛

اهورا و همه فرشته گانش

انگره مینو و پتیاره گانش

همگی سی خودت با چنگ و با رود

تشریفت را ببر؛ بدرود؛ بدرود

 

آره، این ریختیها شاه جوانبخت

به زیر آورده شد از بالای تخت

با قهر و خشم و با ایثار ملت

از اوج قدرتش افتاد به ذلت

شب و روز خوش آن بی مروت

گِشتی پیچیده شد در ابر وحشت

 

گشتی : همگی؛ تماما ؛واژه ی کردی

“گاو ریشان کم از گوساله شان” : اصطلاح متعلق به استاد مهدی حمیدی شیرازی ست