روز سه شنبه از مرزپل “رنگین کمان ” وارد خاک آمریکا شدم. پاسپورت کانادایی خودم را به افسر اداره مهاجرت دادم از من مقصد م را پرسید گفتم کنسولگری کانادا ، و تاریخ برگشت را پرسید که گفتم تا بعد ازظهر. اتوموبیل هم نمره کبک بود و نمره جلو نداشت .
. به ایرانی بودن من هم اشاره ای نکرد وسوالی هم نکر د که نشان از رویکرد مثبت آمریکای ها دارد. قبلا حداقل می پرسیدند کی ایران بوده ای ؟
چند دقیقه نشد که در جاده 190 جنوبی به سمت بوفالومی راندم .
ساختمان کنسولگری کانادا در طبقه سی ام ساختمان اچ ام بی سی قرار دارد.
در طبقه همکف طنابی بود و تابلویی از سفارت کانادا، که مراجعه کنندگان باید به صف می ایستادند . از همه ملیتها برای ویزای مهاحرت و توریستی درصف بودند . خانم مسنی از بخش حفاظت کنسولگری فرمهاو مدارک افراد را چک می کرد و شماره ا ی به سینه متقاضی می چسباند.
همه کسانی که وارد این ساختمان می شدند باید از نگهبانی کارت عبور دریافت میکردند زیرا دو نگهبان در ورودی آسانسورها ایستاده بودند و اجازه ورود به کسانی که برگه عبور را نداشتند نمی دادند.
طبقه زیرزمین ، قهوه تیم هورتن ، بوی کانادا را به مشامت می آورد در حالیکه پرچم آمریکا که د ر سالن آویزان شده است بتویادآوری می کند که در کشوری هستی که امنیت حرف اول را می زند . نکته ای که ما در کانادا با آن غریب هستیم و کمتر قدر آن را می دانیم .
بعد از مدتی گروه به همراه خانم حفاظت وارد آسانسور شدیم و درطبقه سی ام ، تلفن دستی ها را تحویل دادیم و ساکها را هم همه در همان جا روی زمین می گذاشتند . منهم ساک دوربین را گذاشتم و اصراری هم برای گرفتن عکس از داخل کنسولگری نکردم
سه تا گیشه شیشه ای که از درون آنها می توان منظره شهر بوفالو و خیابان اصلی و ساختمانهای قدیمی را ببینی در حالیکه خانمهای کارمند پشت شیشه ها بسرعت کار مراجعین را انجام می دادند.
دوتا گیشه مخصوص مدارک ویکی هم صندوق بود. در مجموع 7 تا کارمند زن دیدم منجمله دو تا از بخش حفاظت کنسولگری د رحالیکه مردی را ندیدم .
در حدود 60 نفر از بچه شیرخوره تا مسن ، داخل سالن در روی صندلی های قرمز نشسته و منتظر اعلام شماره شان بودند تا به جلوی گیشه بروند . دو تا تلویزیون دیواری نصب شده بود که سی ان ان را پخش می کرد. به خانم حفاظت گفتم چراتلویزیون سی بی سی نه ؟ خنده ای کرد و جوابی نداد.
در حدود 100 نفر از ساعت 8 تا 11 پذیرفته شدند و تا ساعت 12 همه با ویزاهایشان بیرون آمدند .
سرعت عمل و دقت در بین کارمندان در بوفالو را با گزارشهائی که از سفارت کانادا بخش مهاجرت می رسد ، در ذهنم مرور می کنم .
آیا طرحی در کار هست که ایرانی ها باید ساعتها در صف باشند و به یک پنجره کوچکی که در میان دیوار سفارت باز شده است برسند و نگاه ها همه به این پنجره مانع ،دوخته شود تا بازشود و نگاهی از بالا به مراجعین منتظرو دل نگران ، نامی را صدا بزند و شاید جواب مراجعین داده شود. ؟
با یک آقای ایرانی که یک گالری هنر خانوادگی در تهران و مونترال دارند و با پرواز مستقیم11 ساعته روز قبل از تهران به دوبی و از دوبی به نیویورک آمده بود تاویزای مهاجرت را بگیرد
د رمورد سفارت کانادا گپی زدم .
وی گفت که بر خلاف سفارت انگلیس که الان به روز شده است و مراجعین از طریق اینترنت ، نوبت می گیرند و در سر ساعت به داخل سفارت می روند و اتفاقا همه کسانی که مدارک را در سفارت انگایس می گیرند ایرانی هستند در حالیکه سفارت کانادا ایرانی ها کمتر هستند و د رکل بر خورد تحقیر آمیز ی با ایرانی ها می شود .
ما گزارشات زیادی را می شنویم که بسیاری ازخانوادها مجبورند از راه های دور مانند خراسان ، کردستان ، به تهران بیایند و شب را در جلوی سفارت کانادا سر کنند تا به پنجره مشگل گشا برسند .پنجره ای که باز هم نمی شود تا مراجعین بتوانند گفتگوی چشم در چشم داشته باشند . مدارک را باید از درز پنجره به داخل هل داد تا شاید شانس بزند و ویزای صادر بشود تابتوانند عزیزان خود را در کاناداببینند.
با خانم سوزان اسکارلت مسول بخش مهاجرت کانادا در تهران که مسولیت صدور ویزای توریستی را دارد تماس گرفتم تا نظرات ایشان را در مورد رد ویزای بسیاری از شخصیتها ی علمی و اجتماعی ایران نظیر رضا علیجانی و شادی صدر بدانم ،که سفارت در تهران مرا ( اشتباهی یا عمدی )به سفارت سوریه ارجا ع داد.
این د رحالی است که سفارت کانادا چندی قبل به معاون احمدی نژاد و همراهانش ویزا داده بود تا ایشان در هتل برای 600 نفر از دعوت شدگان ، سخن از ایران زمین بگوید .
حداقل توقع این است که سفارت کانادا به مخالفان دولت هم بدون اذیت ویزا بدهد
بنابر گزارشات رسیده ، خانم اسکارلت توصیه ها ی کنسول کانادا را که مسولیت بخش سیاسی را به عهده دارد ،گوش نمی دهد . د رهر حال شیوه رد فله ای ویزاها به خانواده ها و شخصیتها بیشتر از اینکه یک بر خورد اصولی باشد یک برخورد سیاسی تلقی می شود . د رحالیکه کشورها حق دارند که در مورد ویزای توریستی به دیگران اختیار کامل داشته باشند ولی بی شک ، می توانند با بهبود شرایط نوبت گیری ، به کرامت انسانی احترام گذاشته و از نقض حقوق بشر و استانداردهای دو گانه مانند برخورد بسیار کاری وخوب در بوفالو و رد بدون دلیل و بی احترامی به مراجعبن ، خودداری کنند.
دولت کانادا بهتر است هر چه سریعتر به یکسان سازی صدورویزابرای همه ملیتها منجمله ایرانیها اقدام کند.
در این مورد باید از نمایندگان مجلس خواست که به وزیر امور مهاجرت ، جیسون کنی نامه بدهند و از وی بخواهند که بهترین را ه برای گفتگو بین ملتها بازدید از کشورها هست . رد نا عادلانه تقاضای ویزا برای شخصیتهای علمی ایرانی ، زیبنده کانادا نیست و ناقض اصول دمکراسی و حقوق بشر کانادا هست .
