یکی از تکراری ترین استدلال هایی که برای توجیه و تشویق رأی دادن در جمهوری اسلامی عرضه میشود این است که هرچند اساس انتخابات آزاد نیست و مشمول نظارت استصوابی است، در نهایت، یعنی در مرحله ای که نامزدهای مجاز با یکدیگر رقابت میکنند، رأی مردم تعیین کننده است و باید از این فرصت برای اظهار نظر و تأثیر نهادن بر سرنوشت مملکت استفاده نمود. در اینجا سوألی پیش می آید که کمتر کسی زحمت جستجوی پاسخ آنرا به خود میدهد: چرا افرادی که اساساً قرار گرفتن خویش را در مقام نامزد انتخاباتی مدیون ترتیبات ضد دمکراتیک کار هستند باید در پلهٌ بعدی و در هنگام مبارزه با همتایان خود ناگهان دمکرات و درستکار بشوند؟
