لباس اصلاح طلبی

دهمین دورهٔ انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران، دوباره، اصلاح طلبان را وارد عرصۀ رقابت کرده و صحنۀ مبارزات انتخاباتی را واقعه ای سرگرم کننده و هیجان انگیز جلوه داده است. در هفته‌ها و ماه‌های اخیر دو تن از وفادارن نظام (میر حسین موسوی و مهدی کروبی) لباس رهبری اصلاح طلبان را به تن کرده و سرود احترام به حقوق بشر را سر داده اند. بعلاوه، اعضای شورای عالی قضایی قتل عام دیروزها (سيد عبدالکريم موسوی اردبيلی، سید محمد موسوی خو ئینی ها، سید محمد موسوی بجنوردی) اصلاح طلبان امروز گشته اند.

این روزها از میر حسین موسوی و مهدی کروبی در چارچوب تشکیلات حکومت دین سالاری ایران، ندای مردم سالاری شنیده می شود. هم چنین، سنت شکنی میر حسین موسوی و حضور همسر ایشان در عرصۀ انتخابات وعده حمایت از حقوق زنان، امید مغلوب گشتن محافظه کاران و احیای برخی از اصلاحات را میان جوانان زنده کرده است.

میر حسین موسوی بعد از سمت نخست وزیری در دوران جنگ ایران و عراق به صحنه سیاست برگشته است تا لزوم تغييرات اجتماعی، اقتصادی و ديپلماتيکی را به محافظه‌کاران یاد آوری کند. جمهوری اسلامی ایران امید دارد که جنگ لفظی نامزدهای انتخاباتی برای مدتی اصلاح طلبان را همدم خواسته های مردم عادی جلوه میدهد و انتقادات آنان از یکدیگر سرکوب شدید مخالفان نظام را از یاد همه می برد.

قتل عام بی شرمانۀ زندانیان سیاسی در تابستان 1367 جنایاتی عظیم بر علیه بشریت بود و ننگ آن تا ابد بر پیشانی دولت جمهوری اسلامی ایران درج شده است. اگر چه بیست و یک سال گذشته است ولی مسئولان این کشتار کودکان و جوانان ایران علیرغم افشای هویت آنان هنوز اهرم های سیاسی و قضایی نظام را میگردانند و فعالانه در شکل گیری آیندۀ رژیم نقش دارند.

میر حسین موسوی از پاسخگویی به سئوالات متعدد منتقدان در بارۀ قتل عام زندانیان سیاسی چندین بار طفره رفته است ولی بلاخره در کرمان اعلام کرد که به دلیل مسئله تفکیک قوا، نقش و مسئولیت نخست وزیر به عملکرد قوۀ مجریه محدود می باشد. طرفداران ایشان هم چنین توضیح میدهند که نخست وزیر پیشین در مقابل محافظه کاران تندرو رژیم بی توان و بی قدرت بود و چاره ای بجز سکوت نداشت.

آیا اصل تفکیک قوا و سکوت نخست وزیر پیشین، نامزد کنونی انتخابات را از قید مسئولیت این کشتارها آزاد میسازد؟ آیا میر حسین موسوی دستاویز قانونی خود را پیدا کرده است؟

واقعیت این است که در فضای سال 1367 تمامی زندانیان سیاسی که متهم به همکاری با گروه های مجاهدین و فدائیان خلق شده بودند یا پیش از آن تاریخ اعدام گشته یا به زندان محکوم شده بودند. یک بار دیگر آشکارا باید این را تکرار کرد: زندانیان سیاسی که هنوز در بازداشتگاه های ایران حبس بودند در دادگاه های اسلامی کشور محکوم به اعدام نشده بودند.

جرم این زندانیان معمولاً شرکت در تظاهرات، فروختن روزنامه های سیاسی، پخش کردن اعلامیه های سیاسی یا عضویت در انجمن های دبیرستانی بود. این دسته از زندانیان باقی مانده به واسطۀ عدم اتهامات مهم به زندان محکوم شده بودند و پس از دوران محکومیت بر حسب قانون باید از زندان آزاد گردیده و به خانواده های خود بر میگشتند. در عوض، طرح کشتار آنان بدست دولت حاکم میر حسین موسوی ریخته شد.

آیت الله منتظری در خاطرات خود برنامۀ قتل عام زندانیان سیاسی از این قرار شرح میدهد:

بر مبنای حکم دولت مرکزی، در هر استان ایران کمیته های سه نفری با عضویت دادستانها، رئیس زندانها و نماینده های وزارت اطلاعات تشکیل شد تا هر کمیته بتواند وضعیت تمامی زندانیان را مرور و بررسی کرده و در مورد محکومیت آنان تجدید نظر کند. هر کدام از زندانیان که بر اعتقادات سیاسی خود اصرار ورزیده، مسلمان نبوده یا مسلمان متظاهر بودند به اعدام محکوم شده و حکم کمیته بدون تاخیر اجرا میشد.

بر این اساس، مشخص می شود که تعداد زیادی از مسئولان دولت نه تنها از این جنایات علیه بشریت آگاهی داشته بلکه در قتل عام زندانیان نقش مستقیم داشتند:

دادستان کل کشور آیت الله موسوی اردبیلی
محمد محمدی نیک (ری شهری) وزیر اطلاعات دولت میرحسین موسوی
دادستان های هر استان
نمایندهای وزارت اطلاعات در هر استان
رئیس زندان ها
اجرا کنندگان احکام اعدام (ماموران زندان ها)

از این رو، با توجه به گسترش دانایی از این فاجعه، اظهار بی اطلاعی از قتل عام زندانیان سیاسی نه تنها مسخره است بلکه بی لیاقتی و دروغگویی نخست وزیر پیشین را بر ملا میسازد. البته میر حسین موسوی هرگز چنین ادعائی نکرده و فقط نقش خود را در این کشتار وحشیانه تکذیب میکند.

در حالی که میر حسین موسوی قدرت اصلی اجرایی کشور بود و وزیر اطلاعات (ری شهری) نماینده گان خود را برای هر کمیته قتل عام انتخاب میکرد، نخست وزیر پیشین از بی گناهی قوه مجریه صحبت میکند. در حالی که نماینده گان وزارت اطلاعات عضو اصلی هر کمیتۀ قتل عام بوده و به رئیس خود (ری شهری) گزارش میدادند، میر حسین موسوی از تفکیک قوا بهانه می آورد. مگر نخست وزیر پیشین رئیس مستقیم ری شهری نبود؟ مگر وزیر اطلاعات با میر حسین موسوی مشورت نمیکرد؟ مگر ری شهری دستورات لازم را از رئیس خود نمیگرفت؟

قابل توجه است که در دوران نخست وزیری میر حسین موسوی، قوه قضائیه زیر نفوذ جناح مخالف نبود و آیت الله موسوی اردبیلی (دادستان کل کشور) یار و یاور قوه مجریه بود. مایۀ شگفت نیست که این روزها آیت الله موسوی اردبیلی خود را اصلاح طلب اعلام کرده است و از میر حسین موسوی حمایت میکند.

نخست وزیر پیشین به همین ترتیب ارتباط نزدیکی با آیت الله خمینی داشته و مورد علاقۀ امام بود. بر خلاف خاتمی که سیزده وزیر گزینۀ ایشان مورد تائید قرار نگرفت، وزیر اطلاعات میر حسین موسوی بلافاصله از طرف امام قبول گشته و به قدرت رسید. بعلاوه، به طرفدارن میر حسین موسوی باید یادآوری شود که علی اکبر ولایتی (وزیر امور خارجه) و علی اکبر محتشمی (وزیر کشور) در خارج از ایران ضرورت قتل عام زندانیان را در مصاحبه های پی در پی توضیح داده بودند و از تصمیم دولت دفاع کردند. عجیب است که ناگهان نخست وزیر پیشین باید به تفکیک قوه مجریه و قوه قضائیه اشاره کند و از بی توانی خود زار بزند.

هم میهن ایرانی، اگر در دهمین انتخابات رئیس جمهوری ایران از میر حسین موسوی پشتیبانی میکنید، رای شما تنها حمایت از اصلاح طلبان امروز نیست. آگاه باشید که آدم کشان دیروز لباس اصلاح طلبی به تن کرده اند تا مسئولیت قتل عام زندانیان سیاسی را پنهان کنند. هموطن، در روز انتخابات عزیزان به خاک و خون کشیدۀ هزاران خانواده های سوکوار ایرانی را از یاد نبرید.

صادر کننده فرمان قتل عام
روح ا لله خمينی

نویسنده متن حکم قتل عام
سید احمد خمينی

رئيس ھيئت قتل عام
حسينعلی نيری (معاون قضائی دیوان عالی کشور)

اعضای ھيئت قتل عام
اسماعيل شوشتری (دیوان عالی کشور)
علی مبشری
مصطفی پورمحمدی (دیوان عالی کشور)
حسينعلی نيری (معاون قضائی دیوان عالی کشور)
ابراھيم رئيسی
مرتضی اشراقی (دادستان انقلاب تهران)

زندان اوین
مهدی واعظی (زمانی)
مجتبی حلوایی عسگر
سيد حسين مرتضوی
حسن دھنوی (قاضی حداد)
سيد حسين حسين زاده

زندان گوهر دشت
شيخ محمد مغيثه ای (محمد ناصریان)
داوود لشکری
حميد عباسی

مسئولان سازمان قضائی نیروهای مسلح در دوران قتل عام
محمدنيازی
علی يونسی
علی رازينی (رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح)

مسئولان شورای عالی قضايی در دوران قتل عام
مرتضی مقتدايی
سید عبدالکریم موسوی اردبیلی
محمد موسوی خوئینی ها
سید محمد موسوی بجنوردی
سید محمد حسن مرعشی شوشتری

مسئولان وزارت اطلاعات در دوران قتل عام
محمد محمدی ری شھری (وزیر)
علی فلاحيان (قائم مقام)
مصطفی پورمحمدی
غلامحسين محسنی اژاه ای
روح الله حسسينيان
احمدپورنجاتی
علی اصغر حجازی (عضو اداره ای دفتر خامنه ای)
غلامحسین محمدی گلپايگانی (عضو اداره ای دفتر خامنه ای)

مسئولين سياسی جمھوری اسلامی در دوران قتل عام
سید علی خامنه ای (ریاست جمهوری)
علی اکبر هاشمی رفسنجانی (ریاست مجلس و ریاست ستاد فرماندهی کل قوا)
میر حسین موسوی (نخست وزیر)
علی اکبر ولایتی (وزیر امور خارجه)
حسن ابراهیم حبيبی ( وزیر دادگستری)
سید محمد خاتمی (وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاون ستاد فرماندهی کل قوا)
علی اکبر محتشمی (وزیر کشور)

حاميان و تأئيد کنندگان قتل عام
مهدی کروبی
محمد یزدی
مجید انصاری
محمد جوار لاریجانی
حبیب الله عسگر اولادی
اسدالله باد امچیان
قربانعلی دری نجف آبادی
عبدالله نوری

————————–

منابع:

مسئولان قتل عام زندانیان سیاسی
http://www.didgah.net/pfiles/ghatle_ame%20_1367.pd…

آیا تفکیک قوا بهانۀ خوبی است؟
http://7tir.com/news/index.php/3485/

خاطرات آیت الله منتظری
http://www.amontazeri.com/farsi/frame3.asp

Meet Iranian Singles

Iranian Singles

Recipient Of The Serena Shim Award

Serena Shim Award
Meet your Persian Love Today!
Meet your Persian Love Today!