خبر رسید که در برکلی آقای عباس میلانی یه گفتگو داره در موردِ کتابِ اخیرش, نامدارانِ پارسی، بعد هم خبردار شدم که یک تضاهراتی در رابطه با وقایع اخیر ایران قراره انجام بشه در خیابانهای برکلی. گفتم این میلانی استادِ واقعأ برجسته اییه و اگر حضورأ ببینمش بد نیست. در موردِ کتابش شنیده, ولی نخوانده بودم, ولی چند تا از مصاحبه های رادیوئی شو در موردِ این کتاب شنیده بودم. خیلی خوب حرف زد و قدرت بیان، هوش، و بصیرتِ شگفت انگیزی داشت, ولی مثل این بود یه چیزهائی را هر چی می خواست توضیح بده بعضی ها متوجه نمی شدن، یا اینکه طبق معمولِ رسم ایرانیها دیر آمده بودند و می خواستن از اول همهء حرفها دو باره تکرار بشه. مثلأ در موردِ بیوگرافیِ شاملو درکتاب چیزی وجود نداره, و توضیح داد که چرا وجود نداره. والاه من که خودم حالیم نیست که اصلأ این شاملو کیه و چی گفته، ولی اینقدر حالیم شد که میلانی یک سری معیار گذاشته بوده که تو کتاب کی باشه و کی نباشه, و توضیح داد. مشاالله ما در ایران بین سالهای ١٩٧٩-١٩٤١حدّاقل ٢,٥٠٠ تا مردان و زنانِ نامدار داریم و همه رو نمیشه در دو جلد کتاب جا داد. البته من خودم را جزوی از این ٢,٥٠٠ نفر می دونم که در دههء هفتاد از ایران فرار کردم و در خارج ازکشور به کشف و اکتشافاتِ بسیار عظیمی نایل شدم، مِن جمله اینکه قوم ایرانی توار ذاتأ می تونه بشنوه ولی نمی تونه گوش نده, و در ضمنِ اینکه گوش نمی ده هی تند تند یادداشت ور می داره که مبادا چیزی از آن چیزهائی رو که بهش گوش نداده فراموش کنه.
بهر جهت, هی چند نفر پرسیدند که چرا در کتاب بیوگرافیِ شاملو گنجانده نشده است، که خیلی کُفری شدم و می خواستم فریاد بزنم که بابا قبلأ توضیح داد، ولی خوشبختانه از ترس آبرو ریزی در شهرِ غریب چیزی نگفتم و بخوردنِ شیرینی و چای ادامه دادم که خیلی خوشمزه بود، بعد از پایانِ صحبت از شاملو، منظورم از کتاب، رفت در موردِ وقایع اخیر ایران صحبت کرد و اینکه این جریان یک کودتا بوده. ولی بدبختانه نظر من یک چیزِ دیگه ست که روم نمی شه با این جوِ موجود علنی بگم و برای همین مخفیانه می گم. بنظر من شاید احمدی نژاد واقعأ این انتخابات را برنده شده باشه. البته شکی نیست که تقلب بازی شده و کلأ این نوع انتخابات یک جانورِ عجیب و غریبی ست، ولی واقعیت این است که من دو-سه تا دوست دارم که امیدوارم اونها رو با زدن این حرف از دست ندم. به دو دلیل می خواهم بگم شاید احمدی نژاد این انتخابات را برنده شده باشه، اول اینکه اکثرِ مردمِ ایران در خارج از کشور, مخصوصأ در برکلی، زندگی نمی کنند، و اونهائی هم که در ایران زندگی می کنند اکثرأ بدبخت وبیچاره هستند و به سیب زمینیی مجانی احتیاج دارند، واین احمدی نژاد هی به اینها سیب زمینی داد و اونها در عوض به احمدی نژاد رأی دادند. اونهائی که در شهرهای بزرگ و در خارج از کشور, مخصوصأ در برکلی، زندگی می کنند سیب زمینی گیرشون نیامد و حالا ناراحت شدن که چرا موسوی برنده نشد. خوب بابا موسوی اگر لیاقتِ رئیس جمهوری داشت اونهم می بایست مثلِ بقیهء رهبرانِ ایران مردم را خر می کرد و قولِ فلان چیز مجانی می داد. حالا تو شهرهای بزرگ، مثلِ برکلی، شلوغ شده که ٠رأی ما چی شد؟٠
دلیل دومم اینه که یک شرکت آمارگیری قبل از انتخابات پیش بینی کرد که احمدی نژاد تقریبأ با همین حدود برنده می شه, و بعد از انتخابات هم یک مقاله نوشت که دیدی بهتون گفتم. این مقاله در آرکایو Q وجود داره ولی از خودش چیزی نگفته. اگر می خواهید فحش بدید لطفأ برید به Q فحش بدید که این رو پست کرده, که من دو-سه تا دوست دارم که اون هارم نمی خوام از دست بدم.
بعد از گفتگوی میلانی رفتم تضاهرات را تماشا کردم که خیلی تفریح آمیز بود. من هم مثل اکثرِ ایرانیانِ خارج از کشور سالها بود که در تضاهرات تفریح آمیز شرکت نکرده بودم. آخرین باری که رفتم تضاهرات پنج-شش سالِ پیش بود که با اصرار یک همکارِ طرفدارِ مجاهدین رفتم واشنگتون دی سی که وافعأ آبرو ریزی بود. یک مشت پیر مرد و پیر زن که هنوز در قرنِ بیستم گیر کرده بودند عکسهای مریم و مسعود رو بالا گرفته بودند و هی شعار می دادند ٠رهبر رجوی، رجوی رهبر٠ آخه تا کی رهبر! و بعد اینکه ما تا چند دقیقهء دیگه تهرآن را تسخیر می کنیم، که خوشبختانه بعد از پنج-شش سال هم هنوز هیچ گُهی نخوردن. و قبل از آن هم ٢٠-٣٠ سال بود که هیچ غلطی نکرده بودند.
بهر جهت در این تضاهرات در برکلی یک خانمی هیجان زده هی شعار می داد:
Long live Ahmadinejad
Long live Khamenei
و مردم هی فریاد می زدند لاآنگ لیو احمدی نژاد، لاآنگ لیو خامنه ای. گفتم ای دادِ و بیداد الان دعوا میشه، آخه چند نفر هم اونجا بودند که پرچمِ جمهوری اسلامی رو با خودشون آورده بودن، که اینطوری خیلی بیشتر سرگرم کننده شده بود. رفتم جلو تر که اگه دعوا شد بتونم بهتر ببینم. بعد دیدم این خانم داره می گه:
Dawn weed Ahmadinejad
Dawn weed Khamenei
فکر کردم آخه این یعنی چی؟ ووویییید می خوان چیکار کنند؟ بعد یادم اومد که یکی دو هفته پیش دکترم بهم گفت که گوشام پرِ واکسه و باید تمیز کنم،که هنوز نکردم. بعد که خوب گوش دادم دیدم داره می گه:
Down with Ahmadinejad
Down with Khamenei
که خیلی بنظرم اومد که بهتر از اینه که یه عده می گفتن:
مرگ بر احمدی نژاد
مرگ بر خامنه ای
من فکر می کنم این شعار مرگ بر این و مرگ بر اون باید از فرهنگ سیاسی مون محو بشه. آخه خیلی خطرناکه که یه عده در برکلی رهبرِ یه کشوری رو مستقیم تهدید به مرگ بکنند. اون هم که همینجوری نمیشینه یه نفر بیاد بهش مرگ بده. حتمأ اونم برای دفاع از خودش دیگران را می کشه. همونطور که که سانی کورلیون رهبر مافیا در فیلمِ گادفآدر گفت اونا ما رو می کشن، ما اونا رو می کشیم. تا آخر خودش رو هم کشتن.
من یادم میاد زمانِ شاه مردم هی شعار می دادند ٠مرگ بر شاه٠ و بعد شاه بدبخت هم مُرد و یک آدمی مثلِ خمینی اومد سرِ کار. خوب بهتر نبود اگه نمی گفتیم مرگ بر شاه! بعد هم یه عده گفتند ٠مرگ بر خمینی٠ و اون بدبخت هم به درک واصل شد و خامنه ای اومد سرِ کار. حالا دو باره مردم در برکلی دارن شعار می دن مرگ بر خامنه ای. نگرانی من اینه که خامنه ای هم بزودی خواهد مرد و امامِ زمان روی کار خواهد آمد و بعد تا آخر زمان ملت بدبختِ ایران باید بدبختر و بیچاره تر زندگی کنند. بعد دیگه کی می تونه به امام زمان مرگ بده! پس خواهش می کنم، تمنا می کنم، دیگه مرگ بر این و مرگ بر اون نگیم، و اقلأ اگه می گیم، بگیم مرگ بر مرگ.
در ضمن تا یادم نرفته، من تا دیشب فکر می کردم برکلی یکی از شهرهای معروف آمریکاست که در اون نوابغ ، اساتید، و متفکران فراوانی زندگی می کنند. هوا داشت سرد می شد و گفتم برم تو خیابانها بگردم دنبالِ یه مغازه که یک ژاکت بخرم. وقتی در خیابانها قدم میزدم دیدم یک مشت آدم بدبخت و بیچاره همینطور دارن تو پیادهرو ها وول می زنند. صد رحمت به مردم بدبختِ ایران! بعضی هاشون اینقدر وضعشون خراب بود که حتی مو سرشون رو هم نتونسته بودن درست اصلاح کنند. یه طرفش کچل بود، یه طرفش کوتاه، یه طرفش بلند! بوی گند، شاش، گُه، و کثافت همه جا رو پر کرده بود. حتی یک مسجد هم وجود نداشت که این بدبختها بتونن برن اونجا یه شاشی بکنن! واقعأ چه افتضاهی! بخودم گفتم ای کاش این احمدی نژاد اینجا بود و اقلأ به این بدبختها یه مقدار سیب زمینی مجانی می داد.
