برادران، خواهران و فرزندان من!
پيش از هر چيز، رزمتان پيروز باد. باشد تا خورشيد سرافرازی و شادکامی بزودی در ميهنمان پرتوافکن شود.
نيروهای مترقي، فعالان دمکراسی!
تبليغ و ترويج مبارزۀ اصولی و به دور از خشونت آنارشيستی- بهترين و موثرترين راه برای متحد و متشکل کردن همۀ مردم بر عليه رژيم جهل و جنايت آخوندی می باشد. اعتصابات سرتاسری را بايد سازمان داد و پشتيبانی مالی از جنبش مردمی را بايد گسترده تر کرد. جنبش هر روز راديکالتر می شود. بايد شعارهای متناسب با رشد جنبش را پيش بکشيم.
نيروهای انتظامي، ارتشيان، پاسداران، بسيجيان!
هرگز مباد، که آتش سلاح شما سينۀ مردم را نشانه بگيرد.
هرچه زودتر به صف مردم بپيونديد، تا خشونت و خونريزی پايان يابد.
اينک شما و ما را به گروه ها و دسته های رو در روی تقسيم کرده اند. برخی از ما در اردوی دشمن و برخی ديگر در صفوف گوناگون دمکراسی و آزاديخواهی هستيم.
بسياری از ما اين موقعيت را آگاهانه برنگزيده ايم. از همين روي، راه پيوستن به مردم، راه درآغوش کشيدن خواهران و برادرانمان هميشه باز بوده است.
و اما، تو ای دشمن من!
اميدوارم آنقدر مردانگی و غيرت در وجودت باشد، که معنی رزم روياروی و مردانه را بتوانی درک کنی.
اميدوارم بتوانی درک کني، که بمب گذاری و ترور، نشانۀ وحشيگری و تحجر فکری است.
ای نيروی سرکوبگر!
اميدوارم آنقدر مردانگی و غيرت در وجودت باشد، که کشور من و کشور خودت را به ويرانه تبديل نکنی.
اگر نمی خواهی با مردم باشي، اگر نمی خواهی دمکراسی و حقوق بشر در ايران حکمفرما بشود، دست کم غيرت داشته باش و زبونانه و پست فطرتانه به بمبگذاری و ترور نپرداز.
بگذار نبردی مردانه بين ما برگزار شود، نه نامردی و خرابکاری و ويرانگری.
مردم آگاه ما در تظاهرات خود هرگز به شيشه شکستن، اتوبوس آتش زدن و خرابکاری نمی پردازند. زيرا همگان آگاه هستند، که اين رژيم رفتنی است و همۀ اين کشور مال خودشان است.
هرگز مباد، که من زنده باشم و ايرانم را همچون عراق ببينم.
هرگز مباد، که بمبگذاری های پياپی در کشور ما، در ايران ما، پديدار شود.
من بمبگذاری و عمل انتحاری در مقبرۀ خمينی را محکوم می کنم. اگر اين کار ادامه يابد، تنها و تنها به دشمنان ايران سود می رساند، نه به ايران.
ما با انديشۀ خمينی مخالفيم، نه با مشتی استخوان پوسيده.
نبرد ما، نبرد بين خردورزی و تحجر است.
اگر خرد را اينک پس از 1400 سال به جای تحجر می کذاريم، به بمبگذاری نيازی نداريم.
آنارشيسم از هر سويي، که باشد، محکوم است.
و چه ساده دلند آناني، که فريب بهشت را خورده و به بمبگذاری اتحاری دست می زنند!
اگر بهشت و دوزخی وجود می داشت، رفسنجانی و ديگر سران حکومت به دزدی و انتقال اموال مردم به بانکهای خارجی نمی پرداختند. اين ملاها آنقدر در دين اسلام تفحص و تعمق کرده اند، که مطمئن هستند بهشت و جهنمی در کار نيست.
گول آخوند را نخوريد. خودتان و مردم را در بمبگذاری به کشتن ندهيد.
ما پيش از هر چيز به روندی طولانی در راه دمکراسی و سازندگی و پيشرفت نياز داريم. اما سنجيده و بدون استثمار از طبقۀ کارگر و زحمتکشان.
ما ايرانی هستيم. از تمدن و فرهنگ باشکوهی برخورداريم. ما با خردجمعی خود می توانيم به دمکراسی و آبادی و بهروزی برسيم. ما شايستۀ حکومتی بهتر هستيم.
نه حکومت پادشاهي، نه حکومت اسلامی رجويستي، نه حکومت استالينيستی.
آزادي، برابری در برابر قانون. برابری زن و مرد، آزادی عقايد سياسی و مذهبی- هرکس به دين و آيين خودش. آزادی انديشه، زبان و فرهنگ، آزادی انتخاب.
اين است، آنچه، که ما بدان نياز داريم.
پاينده و سرفراز باد ايران.
فرزين خوشچين
31 خرداد 1388 02:58
