پیروزی در وحدت و اتحاد است.
از ایالات متحده آمریکا واز اتحادیه اروپا بیاموزیم. اگر اتحاد بد است پس چرا این دشمنان دیروز امروز یک اتحادیه تشکیل داده اند. مگر این فرانسه و آلمان نبودند که با هم مرتب در جنگ و جدال بودند و بهم حمله های نظامی میکردند. مگر این بریتانیا و آلمان بنودند که کشورهای هم را مرتب بمباران کردند. مگر این اتریش و …نبودند که با هم نبرد میکردند. مگر این روسیه نبود که با آلمان سرشاخ شده بود. چطور شده حالا با هم همه متحد شدند و یک دولت و یک ابر قدرت بوجود آوردند؟
مگر این ایالات متحده نبود که شمال و جنوب آن برروی هم شمشیر میکشیدند و همدیگر را قتل عام میکردند. مگر متحدین آلمان را به ویرانه ای تبدیل نکردند؟ مگر آلمان دمار از روزگار فرانسویان در نیاورد و میلیونها نفر اروپایی را کشتار نکرد؟ پنجاه میلیون اروپایی در جنگ دوم جهانی کشته شدند. حالا چرا آنان این کشتار ها و این قتل و عام ها را کنار گذارده اند و با هم اتحادیه تشکیل داده اند.
آنان با آن همه سابقه دشمنی و کشت و کشتار ها حالا با هم دوست و متحد هستند. میلیونها فرانسوی و انگلیسی و اروپایی توسط سپاه هیتلر قتل و عام شدند و هزاران خانواده به مرگ عزیزانشان به سوگ نشستند و لی آنان اکنون همه این کینه ها و خشونت ها را کنار گذارده اند ونسل جدید آنان یک ادتحادیه پر قدرت تشکیل داده اند.
در آمریکا هم که همه نژاد ها و ملیت ها یک ملت بزرگ ساخته اند و یک آمریکای متحد. پس ما که دارای یک زبان مشترک و یا یک فرهنگ مشترک و یک دین مشترک هستیم چرا یک ملت بزرگ نباشیم تا بتوانیم در برابر امواج سهمگین آنان مقاومت کنیم و یک مشت ملت های کوچک و جدا از هم باشیم.
چرا ما نبایست مدل اتحادیه اروپا را برای خود در نظر بگیریم و با حفظ نام و نشان کنونی یک دولت قوی و متشکل هم داشته باشیم که از منافع ما بتواند نگهداری کند.
ما در زمان انقلاب هم بر روی هم شمشیر میکشیدیم و یادم هست که توده ای چریک فدایی را قبول نداشت و کمونیست های روسی کمونیست های چینی را دشمن میپنداشتند. این همه تفرقه برای چیست بیایید متحد شویم. تمامی کشورهای ایران بزرگ و خراسان بزرگ و فلات ایران و توران بایست دوباره یک اتحادیه بشوند و فرزندان آنان متحد.
مفاخر ادبی ما مشترک است. فردوسی مال همه ایرانیان سابق است و تمامی خراسانیان بزرگ و تمامی سایر آریایی ها و تورانی ها. ای اهل عالم پرچم اتحاد را برافرازید و با هم یگانه باشید و نه بیگانه در سراسر این فلات ایران و این کشور باستانی با دوستی و اتحاد بسر ببرید. میهن پاره پاره دوباره آبادان سازیم. دست در دست هم با فراموش کردن کینه های گذشته به اتحاد برسیم. مثل اروپا و امریکای شمالی. ما هم بایست ایالات متحده توران و ایران داشته باشیم و یا هر نام دیگری مثل اتحادیه کشورهای خاور میانه و یا کشورهای آریایی و یا شرق. اسم مهم نیست مهم این است که ما هم مثل دیگران متحد باشیم تا بازیچه دستان آنان نباشیم.
اتحاد و دوستی و یک رنگی در این دوره تنها راه رهایی از زنجیر استعمار پنهان است که جلوی دانش و فرهنگ را میگیرد و مردم را به بلوا و شورش های کور دعوت میکند. خشم و جنون را دامن میزند. از یک فرد عامی یک قهرمان بزرگ میسازد و مردم را به دنبالش روانه میکند. متاسفانه غرور و خود خواهی و شاید سادگی و بی اعتنایی رهبر خاورمیانه و شاید هم زرق و برق مقام و ریخت پاشها چشم آنان را کمسو کرده است تا تشخیص بد و خوب به نفع مردم را ندهند و از خشم مردم برای منافع خصوصی سو استفاده کنند.
رهبری امانت الهی است این وسیله کسب قدرت و ثروت نیست. آنرا بایست برای آسایش و پیشرفت مردم بکار برد نه برای کسب مال و منال و نام و مکان.
