بحث پایان ناپذیر با جمهوری پر برکت تجاوزگران جنسی ( جپ تج ) چه باید کرد خوراک روزانۀ خیل عظیمی از ایرانیان و انیرانیان است. عصارۀ کنکاش چندین ساله به لسان جپ تجی، برای تنویر افکار عمومی، عرضه میگردد تا چه قبول آید و چه در نظر افتد.
بخش قلیلی بر آنند که چارۀ کار فقط در فرستادن بمب افکن های مرئی و نامرئی است و پس از رگبارهای بهاری مانند موشکها و بمبهای هوشمند و تعدادی هم کند-ذهن در طول چند روز پشت سر هم جپ تج جول و پلاسش را جمع کرده و سایۀ پر برکتش را از سر ایران و ایرانی، منطقه و جهان بر خواهد داشت. این بخش بر آنند که لات سر گذر را باید یک گنده لات تری حسابرسی کند و میگویند و تأکید هم دارند که، شغال بیشۀ مازندران رانگیرد جز سگ مازندرانی.
گرچه از لحاظ منطقی مو لای درز استدلال ایندسته نمیرود و حرف حسابی جواب ندارد، فعلاً لطف کنند بگذارند آنهایی که در منطقه از اینراه به سراط مستقیم هدایت شده اند پا بگیرند و از خون و خونریزی یومیه حیدری نعمتی دست بردارند شاید آنزمان یکجورایی آزادبخشی از این طریق را تو کت ایرانیان بکنند.
بخش دیگری که گرچه با مشاطه گران و کارچاق کننان جپ تج نا خواسته هم آوایند ولی از آنها ماهیتاٌ مجزا و صادقانه بر این اعتقاد راسخ خود پا فشاری میکنند که رُم یکشبه ساخته نشد و گر صبر کنی از غورۀ جپ تج حلوای شیرین “دموکراسی بومی ” ساخته و پرداخته خواهد شد.
نا گفته عیان است که استدلال ایندسته هم بتون آرمه است و کل کل کردن با دیوار بتونی کار چندان خردمندانه ای نمیباشد. کیست که نداند چارۀ کار در اصلاحات نرمک نرمک بر آمده از بطن جامعه است و هر آنکه منکرش است یا خودش را گول میزند یا نمیداند اصلاحات تفویذ شده یه پاپاسی ارزش نداشته و در اولین فرصت ممکنه زیر آبش زده میشود.
ایندسته هم باید بزرگواری کنند و از دست آوردهای ملموس همین دست به قطار کردن واژگان موزونِ دلپذیر که بسی بیش از علم بهتر است یا ثروت موضوع انشاء دو دهۀ گذشته بوده، شمه ای رو کنند تا کور سو امید جانی تازه گرفته و صبر کند تا غورۀ جمهوری پر برکت تجاوزگران جنسی تغییر ماهیت داده و دموکراسی از بطن آن بیرون جهد.
لاکن وقتی حفظ نظام پر برکت اصل ماجراست و مابقی فرع دیگر جایی برای بحث شیرین اصلاحات باقی نمیماند. عملدار ایندسته که هشت سالی هم حرفهای قشنگ زد و کلی برای فروش سفرنامه دوتکویل هم مصمر ثمر شد امروز فرموده اند:
“اگر راه اصلاح بر وفاداران به قانون اساسی و جمهوری اسلامی بسته شود، راه برای جریاناتی باز خواهد شد که این اصول را قبول ندارند و نگرانی ما از این است که بزرگترین زیان و خسارت به اصل انقلاب و جمهوری اسلامی وارد شود که ان شاءالله چنین نخواهد شد.”
و سرانجام، بر خلاف آندو راهکار ذکر شده که به عنوان تنها راهکارهای موجود عرضه میشوند، عرصه اقتصادی که شیشۀ عمر جپ تج است را بر رژیم چنان تنگ کردن که نه نیاز به گنده لات سر گذر باشد و نه وعدۀ سر خرمن وقت گل نی، راهکار سومی است که به خود ایرانیان فرصت آنرا میدهد که آن کنند که به دانند.
پیش از آنکه دیر شود و رژیم هار جمهوری پر برکت تجاوزگران جنسی جنگ خانمانسوز و منطقه سوزی را به ایرانیان در بند و دیگران تحمیل کند، وقت آن است که جهان عاقل با محاصرۀ اقتصادی رژیم و در عین حال کمک علنی مادی و معنوی به مردم بلا زدۀ ایران کمک کند تا قال قضیه را بکنند.
