After reading Jeesh Daram’s Iran travel diary, I decided to send you a piece I have written about Iran vs. US.
ما ایرانیان عزیز که در اقصی نقاط دنیا سکنی گزیده ایم با آشنایی با جوامع غربی و نوع نگاه آنان به زندگی – توانسته ایم به عرصه های جدیدی دسترسی پیدا کنیم. بخشی از هم وطنان ما در ایران هم توانسته اند به بخشهای سرگرم کننده زندگی غربی مانند فیلم و سریال ها (از طریق دی وی دی دوبله شده و نه با تماشای کانالهای ماهواره ای انگلیسی زبان و دیگر زبانها) و شوهای رقص و غیره آشنا شوند بی آنکه بتوانند در آن کشور ها زندگی کرده و نوع زندگی اجتماعی و سیاسی آن کشور های دموکراتیک را تجربه کرده و حتی با آن نوع نگاه آشنا شوند. حالا با مقایسه ای کوتاه بین ایرانیان و آمریکاییان سعی در از بین بردن توهمات خود از خود می کنیم.
داخل ایران آمریکا مردمی احساساتی کمتر احساساتی – بیشتر منطقی خرافاتی (امام زمان – اسفند دود کردن – و…) به مراتب کمتر خرافاتی (بیشتر در شهرهای کوچک) نوع حکومت (شاهنشاهی منصوب شده از طرف خدا – ولایت فقیه هم همان شاهنشاهی است) چند حزبی و جمهوری ۱۰۰ سال پیش ایران پر از بیماری های مختلف و مردمی بی سواد و کشوری واقعا عقب مانده و …. ۱۰۰ سال پیش نیویورک ساختمان امپایر استیت داشت (۱۰۲ طبقه) مردم ما همه در باره همه چیز نظر دارند و زیاد به وجود متخصص اعتقادی ندارند مردم کاملا با نظرات کارشناسی می روند و به خود اجازه نمی دهند در مورد چیزهایی که نمی دانند نظر بدهند. برای همین به رهبر قوی احتیاج است که آنان را هدایت کند حتی اگر رهبر قوی هم نباشد(مثل جورج بوش) کارها جلو می رود چون کارشناسان قوی کار را می چرخانند – چون مردم احساساتی هستند راحت می شود آنان را عصبانی کرد و خونشان را بجوش آورد معمولا زیاد خونشان بجوش نمی آید و از آنان خواست (با استفاده از خرافات) داوطلب شهادت شوند سربازان آمریکایی نه فقط طرفدار شهادت نیستند بلکه سربازان حرفه ای و حقوق بگیرند و یا موقع تقلب در انتخابات (بخشی بزرگ از ) آنان را به خیابان ریخت و درخواست تغییر حکومت کرد در انتخابات اینها هم تقلب می شود – اما هیچکس درخواست تغییر حکومت را نمی کند شاید چون ایرانیان تجربه زیادی در قانون مداری ندارند و اینها قانون را سرلوحه خود قرار دادند و شاید هنوزمردم ایران رهبری ای بوجود نیاورده اند که نخواهد شاه شود. شاید مردم و نخبگان کمتر توانایی ساخت و هضم سیستمها و مکانیزمهای پیچیده ای چون کشورداری را دارند اینها ۲۰۰ سال پیش منشور قانون اساسی و .. در آمریکا را داشتند و نخبگانی که فهمیدند باید به حقوق مردم وفادار باشند و یا اگر خواستند آرام آرام قانون را عوض کنند علم تا چند سال پیش از ایران رخت بسته بود و تازه دارد بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. چون علم و پیچیدگی های آن را از ۳۰۰ سال پیش یاد گرفتند و بکار بستند و بنابراین کشور ما قابلیت طراحی و ساخت سیستم های پیچیده را کمتر دارا است طراحی و ساخت سیستم های پیچیده مانند ساخت هواپیما و اتومبیل برای اینان کارهای ساده ای است مردمی اکثرا بسیار با هوش مردمی باهوش متوسط ما توان طراحی و ساخت را در داخل ایران تازه داریم یاد می گیریم اینان در ساخت ماشین بنز و شورلت و آپولو و اسپیس شاتل خبره اند. در خاتمه ما یک کشور رو به رشد خرافاتی/دینی هستیم که به علم کمتر آشناییم و تجربه های غیر از شاهنشاهی/ولایت فقیه خیلی کم داشته ایم. (شاید بشود گفت ما کشور جهان سومی هستیم) اینها و همراهانشان (انگلیس – فرانسه – آلمان) همه صنعتی – با تجربه در تمرین دموکراسی و تولرانس – غیر دینی/حکومتی و خیلی کمتر احساسی هستند توقعات ما می بایست با مردم ما در داخل کشور همسو بوده و کمی جلوتر باشد.زمان نیاز است. کشور ما آمریکا و یا اروپا نیست. توقعات ما از مردم داخل ایران هم نمی تواند مثل توقعات مردم اروپا و یا آمریکا باشد
از کوزه همان طراود که در اوست. اگرچه ممکن است ما بعنوان افرادی که در خارج از ایران زندگی کرده و یا می کنیم از خیلی از جوانب جلو باشیم اما باید اجازه داد تا دیگر مردم ایران (در داخل) به ما برسند.
