بیا گویم برایت داستانی
که تا تأثیر دسته بیل را بدانی
در مملکت گل و بلبل شراب شیراز، گلاب قمصر، زعفران قائن، عسل سبلان، زیتون رودبار، گز اصفهان و هزار و یک دیگر از ایندست مائده های زمینی بی همتا، بیل و دستۀ آن یعنی دسته بیل حرف آخر را میزند و آنهم از نوع وارداتی آن.
از همان روزهای اول انقلاب که منجر به استقرار نظام پر برکت موجود شد بیل مورد استفاده بهینۀ کارگزاران نظام صد البته محبوب بوده، برای نمونه کیست که این جمله قصار گونۀ بارها تکرار شدۀ مرحوم جنت مکان حضرت مهندس مهدی بازرگان اولین نخست وزیر جمهوری مقدس را حک لوح خاطر نکرده باشد که:
“من با بیل خاک برمیدارم و امام با بلدوزر”
اما گذشت ایام ثابت کرد که بیل حضرت مهندس بیشتر کارآیی دارد. گذشت ایام در سایه سار نظام پر برکت اگر نه به کام ایرانیان بوده، بیل مداران را بهشت موعود. خوردند و بردند و کشتند و داغ و درفش و گه گاهی تجاوز جنسی کردند و جیک کسی هم اگر برآمد پاسخش استدلال دندانشکن دسته بیل است.
در طول تظاهرات آرام اخیر و نوازشهای متقابل مأمورین دسته بیل به دست نظام پر برکت که هم در ملاء عام رأفت معروف نظام را با به کار گیری دسته بیل نشان جهانیان دادند و هم در خفا برای گشایش کار فروبسته مردان، زنان و حتی کودکان ایرانی مورد استعمال قرار دادند. جالب آنکه در همان ایام شور و غوغا و امید و شعف این بیت را مردم مزه مزه میکردند و در مقالات و بیانیه های پر شورشان عنوان که:
سرچشمه شاید گرفتن به بیل
چو پرشد نشاید گرفتن به پیل
طرفه آنکه بیل حرف آخر را زد و زد بر ملاجها که ای بیخبران:
کشور ما کشور ما هردمبیل بود
پرچم ما پرچم ما دسته بیل بود
