نگاهی به سیستم آمریکایی
نمیدانم که نوشتن این مطالب برای سایر ایرانیان کار ساز و مفید میتوان باشد یا نه. ما از کشوری وارد آمریکا میشویم که تورم بیداد میکند. اجناس روز به روز بهایشان بالا میرود و قدرت خرید ما روز به روز به نفع سرمایه داران کلان کم و کمتر میشود.
سپرده های ما در بانکها ایرانی روز به روز ارزش واقعی خود را از دست میدهند و در حقیقت ما روز به روز فقیر تر میشویم کلاشان و غارتگران در ایران با تکیه به این مشگل به انواع حیله ها و ترفند ها پول دستی و قرض میگرند و بعد هم با طولانی کردن مدت بدهی خود به سرمایه کلان دست یابی میکنند. با تورم بیست پنج در صدی اگر حتی بانکها پانزده در صد بهره بدهند باز بدهکار بانک برنده است زیرا تورم سالانه ده در صد به سرمایه او افزوده است. ولی خودتان میدانید که در ایران بانکها به این راحتی پول قرض نمیدهند.
ولی در آمریکا درست عکس این است. بانکها براحتی وام میدهند چون تورم بسیار ناچیز است و یا اصلا بجای تورم رکود است و یا ضد تورم. این است که بانکها براحتی وام میدهند. و شما در حقیقت بهره واقعی میپردازید. تازه در آمریکا بانکها در ابتدا با بهره بسیار پایین وام میدهند و وقتی که شما حسابی درگیر شدید آنوقت مرتب بهره را بالا میبرند.
مثلا شما خانه ای میخرید. بانک بشما وام سه در صد میدهد ولی بعد از مثلا دوسال بانک بهره نه در صد میخواهد. شما از وحشت اینکه بهره به چهارده در صد نرسد با بانک وارد گفت گو میشوید و بانک قبول میکند که بهره نه در صد شما را ثابت کند.
یکسال بعد بهره ها پایین میآیند و دوباره به دو در صد و یا سه در صد میرسندولی بانک همان نه در صد را مطالبه میکند چون بشما بهره ثابت داده است.
خوب دیدید که در ایران تورم سپرده های بانکی شما را در اثر تورم از بین برد و مثلا اگر یک میلیون تومان داشتید حالا ارزش آن نصف و یا کمتر شده است. مثلا خانه ای که یک میلیون تومان بود حالا سه میلیون تومان است. البته این مثل چندین سال پیش است. شما که از طبقه متوسط بودند بدین ترتیب سرمایه خود را از دست دادید. و ارزش واقعی سرمایه شما یک سوم شد.
خانه ترقی کرد ولی پول شما کم ارزش شد. حالا در آمریکا سیستم درست عکس عمل میکند. بانک به شما بهره سه در صدی داد. و با شیادی آنرا به نه در صد ثابت کرد. ولی قیمت خانه ای که شما خریده اید اکنون نصف شده است. یعنی تمامی پیش قسط شما که مثلا بیست در صد و یا سی در صد بود از بین رفته است. حالا مالیات و بیمه هم بالا رفته است و قسط ماهی مثلا هزار دلار شما اکنون سه هزار دلار شده است. میگویند که میتوانید که بقول خودشان ادجاست کنید.
خانه ای که مثلا شما پانصد هزار دلار خریده اید اکنون تنها بزحمت میتواند دویست هزار دلار به فروش برسد که میگویند شورت سل است. دلالها امان شما را میبرند که بیا خانه ات را بفروش که ممکن است که قیمت باز هم پایین تر بیاید.
مثلا از این پانصد هزار دلاری که بابت خانه پرداخته اید مثلا صد هزار دلار آن پول پس انداز شما بوده است و یا مثلا صد وپنجاه هزار دلار است که آن پول مالیده شده است. بانک میخواهد خانه را دویست هزار دلار بفروشد ولی نه به شما بلکه به شخص بز خری که دارای پولهای نقد آماده هستند. حالا بانک به شما حتی پنجاه هزار دلار هم وام نمیدهد در صورتیکه قبلا براحتی بشما چهار صد هزار دلار وام داد.
حالا خودتان ببیند که در ایران سرمایه شما در اثر تورم از بین رفت و در اینجا ضد تورم سرمایه شما را نابود کردند. مثلا حالا در سن هفتاد سالگی بدون یک دلار پس انداز بایست از صفر شروع کنید.
دوستی میگفت که شهرداری آمریکا به من اجازه شروع یک کسب کاری داد بعد از اینکه تمامی پس انداز خود را برای این کسب سرمایه گذاری کردم شهرداری گفت که اشتباه کرده است و اجازه کار من را لغو کرد و هر چه من سرمایه داشتم از بین رفت.
میبینید که سیستم دنیا آدمخوار است. و براحتی مردم را فقیر میکند و سرمایه هایشان را به نفع سرمایه داران کلان از چنگشان بیرون میکشد.
شرکتهای بیمه سالها از شما پول بیمه میگیرند ولی وقتی که دچار مشگل شدید بهانه میتراشند و پول بیمه نمیدهند. خوب این هم یک نوع دزدی قانونی است که سرمایه مردم را به طمع بیمه و کمک دریافت میکنند و بعد یک دلار هم نمیدهند. دوستی میگفت که بیش از هفتاد هزار دلار در طی سالیان به شرکت بیمه پول داده است و این بیمه آمریکایی بعد از خساراتی که به کسب و کار او وارد شد از دادن پول بیمه طفره رفت و دوست من بایست وکیل بگیرد تا شاید بتواند از شرکت بیمه پولی دریافت کند. خوب به کشور دزدان کابویی و دزدان قانونی کانگستر بازی ها خوش آمدید. بایست خیلی مواظب باشید چون شرایط این جا با ایران فرق دارد. نوع غارت در اینجا متفاوت است. امیدوارم که این تجربه های دوستان من برای شما مفید باشند و خیلی با دقت و با مهارت در سرزمین امکانات رویایی اقدام کنید.
