قبل از آنکه قبلی باشد، در زمانهایی که زمانی نبود، دو روح در صف بی انتهایی ایستاده بودند تا کتابچه سرنوشت خودرا دریافت کنند و به موقع خویش به دنیای خاکی زاده شوند. روح اول رو به دومی کرد و گفت شنیده‌ام اروا‌حی که در صف نزدیک به هم ایستادند در کتابچه زندگی یکدیگر نقش مهمّی خواهند داشت. دومی گفت، بله و شاید من و تو فرزند و پدر باشیم، و یا برادر و خواهر. معلوم نیست، شاید هم عاشق و معشوق شویم.
هر یک کتابچه خویش را دریافت کرده و پا بر کشتیی که مقصد آن سرزمین واقعیت بود گذاشتند. باز روح اول خطاب به دومی کرد و پرسید اجازه داریم کتابچه را بخوانیم؟ دومی گفت، چرا که نه، چون در حیات چیزی از آن به یاد نخواهیم آورد. هر یک به کنجی رفته و کنجکاوانه شروع به خواندن کردند. ناگهان روح اول دادی بر آورد و گریان به همدمش گفت که برادر چه سرنوشت تلخی در انتظار من است. من در زیر شکنجه خواهم مرد. روح دوم گریان تر از او گفت که دوست من در کتابچه من نوشته که من شکنجه گر خواهم شد.
یکدیگر را در آغوش گرفته، و اولی گفت هرچه گشتم که بدانم جرمم چه بود چیزی نیافتم. شوهری خواهم داشت و دو بچه، نویسنده ای میشوم کمنام که در دفتر یک روزنامه کار می‌کنم. آزارم به کسی نمیرسد، نه دزدی می‌کنم، نه دروغ می‌گویم، یک بار هم آنچه خلاف حقیقت باشد نمی‌نویسم.
دومی گفت، من هم هرچه گشتم نفهمیدم که آنکسی را که زیر شکنجه خواهم کشت، چه گناهی کرده بود. فقط می‌دانم که علت گمراهی خودم دروغی بزرگ خواهد بود که باورم میشود. این دروغ چنان خبیث است که هرکه راستگوست دشمن میپندارم. دوست عزیز، کسی چه میفهمد، بیا کتابچه‌های خودرا با یکدیگر عوض کنیم چون تو از درد می‌ترسی و من از بی وجدانی. روح اول گفت، نه عدالت نیست من ترا به لعنت فرستم، قراری بگذاریم که در حین اجرای گناهت وجدانت بیدار شود. گفت چه طور، در دنیای واقعی جسمی بیش نخواهیم بود، گره وحدت عرفان باز میشود و ارواح انسان ها با تاری نازک به نام احساس به هم وصل خواهند بود. در جواب گفت چاره‌ای نیست، به همان احساس باید پناه آورد. در این کتابچه نوشته است که من با یک فریاد از دنیا میروم. فریاد مرا تو اینک بشنو تا در زندگی مرا بیاد آوری. اینرا که گفت فریادی زد که کشتی را به لرزه در آورد.
*******************************
–مگر شرم نداری مرتد که این آشغال هارا نوشتی؟ هرچی باتون رو انگشتات بکوبم کم کوبیدم. اینم اولیش!
— فریاد!!!
