ای میهمان مهربان زمین

در سرزمینی که
هیچ کس
آشتی را نمی شناسد
تو هنوز
آواز دوستی را
زمزمه میکنی
گرچه میدانی بساگوشها بسوی تو نیست
من اینگونه آموخته ام تورا
اگر باورم کنی

وقتیکه
هر نغمهء تو
گرمای خورشید است
در رگهای ما
فکرش را بکن
که اگر نتابی
چه می ماند از این چند درخت؟
آن جنگلی که آرزوی دیدنش را داشتی
کی بگیرد پای؟
در کدام دل بگیرد جای؟

!ای میهمان مهربان زمین
!بیش از اینها بمان
!بیش از اینها بتاب
=ما به تو محتاجیم

2005 8 23
شهاب طاهرزاده