بعضی وقتها چشمها هم بغضشون میگیره و هیچ چیز حتی رژه اشک رو انحنای گونه ها هم دردی رو دوا نمیکنه، اونوقته که به رسم دلداری بارش جوهر رو کاغذ شروع میشه. دیروز هم از اون روزها بود. خبر اعتصاب غذای جعفر پناهی رو خوندمم و این چند کلمه خیس تنها چیزی بود که در توان داشتم
Marks of the red card
An empty chair
is all his name declares
at the cannes festival
The news of his arrest since March
his recent hunger strike
hurts friends and strangers alike
His name echoes on our lips
Jafar Panahi
may fear never have you eclipsed
