این اظهارات را می توان به دو بخش تقسیم کرد. بخش اول مربوط به جدیت در اعمال و اجرای مجازات است و بخش دوم در خصوص پیش گیری از وقوع جرم صرفا با اعمال مجازات های سنگین و خشونت بار است. در خصوص بخش اول مناقشه ای نیست. اینکه دستگاه قضایی در راستای پیش گیری از وقوع جرم و با مجرمین برخورد نماید عملی شایسته و در خور توجه و گاها در صورتی که دادرسی عادلانه ای برای متهمین و مجرمین صورت گرفته باشد در خور تقدیر است. اما اینکه صرفا مجازات کردن متهمین را بدون ریشه یابی علت های آن، تنها راه خروج از بحران افزایش جرم بدانیم سخنی نسنجیده و کارشناسی نشده است. چرا به این که جرم می تواند نشات گرفته از اعمال و کردار مسئولین حکومتی باشد توجهی نمی کنیم و صرفا می خواهیم با پاک نمودن صورت مساله، مساله را از بین بریم. قطع انگشت و دست مجرم چه دردی را دوا می کند. کسی که ناتوان از پرداخت اجازه مسکن و هزینه های تحصیل و زندگی متعارف یا حتی پرداخت کرایه تاکسی یا … >>>
