با نزدیک شدن سالگرد انتخابات مروری کردیم بر آنچه که رفت و آنچه که شد. مردمی که ریختند توی خیابان و دعوای فامیلی راه انداختند و خرهای فامیل را مجبور کردند که عده ای از فامیل را بکشند. آنهایی که فریاد زدند که ای وای که رای ما سبز و سرخش قاطی شد و این اصلاَ انتخابات نبوده و انتصابات بوده. غافل از این که انتصابات بدون انتخابات نمی شود و برای هر انتصاباتی هم بالاخره یک نفر باید یک لیست را بگذارد جلویش و از روی آن انتخابات کند. تنها فرقش این است که به جای این که همه ملت وقتشان را پای صندوقهای رای هدر کنند یک نفر زحمت همه را می کشد. خوب این کجایش بد است؟
اما بعد از این همه نارضایتی وظیفه هر ایرانی است که راه حلی ارائه بدهد و ما هم به همین حکم ساعتها در بحر تعمق غوطه خوردیم و صدف پندار گشودیم تا بالاخره در شاهوار چارۀ کار انتخابات را جستیم و برایمان از روز روشن تر شد که حال که همه چیز مملکت اسلامی است انتخاباتش نیز باید اسلامی باشد و به جای دفتر و دستک و کاغذ و پلاستیک و مقوا، باید مثل صدر اسلام همه برویم و با خلیفه جدید، می بخشید رئیس جمهور جدید بیعت کنیم. همۀ خلایق صف می بندند و با احمدی نژاد دست می دهند. حالا اگر هم ملت خیلی عاشق صندوق است می توانیم احمدی نژاد را بکنیم توی صندوق و فقط دستش را از یک سوراخ بیرون بیاوریم. البته یک مسائل و مشکلاتی هم پیش می آید. مثلاَ چون جمعیت ایران بسیار زیاد شده و از جمعیت کوفه بیشتر است، ممکن است تا همه بخواهند دست بدهند چهار سال تمام شده باشد و دوباره نوبت نفر اول شده باشد و احمدی نژاد مجبور شود چهار سال دیگر توی صندوق بماند. یک راه چاره البته این است که عده ای را به نیابت از کاندیداها استخدام کنند تا به ملت دست بدهند و چه بسا که در این میان هزار دستان هم به نان و آبی برسد.
مسئله بغرنج دیگر را خانمها ایجاد می کنند، چون نامحرم هستند و نمی شود که با آقای احمدی نژاد دست بدهند. اما ممکن است بشود به استعانت چوب و تخته این کار را کرد. این خودش می شود یک مسئله فقهی جدید که فقیهان عالیقدر انشااله کمر همت به حل آن خواهند بست. تا صدور فتوای شرعی، بنا بر احتیاط واجب بهتر است که آن چوب از درخت انگور نبوده و غصبی هم نباشد. غصبی نبودن یعنی این که از آن چوب بدون اجازه صاحبش برای بیعت استفاده نشود و چون صاحب چوب درخت است یعنی این که باید از درخت اجازه گرفت. حال ممکن است که آن درخت دوست نداشته باشد که با شما حرف بزند و خیلی از درختها همین جوری بد اخلاق هستند. در آن صورت استفاده از آن چوب جایز نیست و به حکم ارجح باید که جامعۀ نسوان این کار انتخابات را بگذارد به عهده آنها که به شاخ و برگ احتیاج ندارند.
مشکل دیگر احتمال انتقال بیماریهای پوستی به رئیس جمهور جدید است که آن هم چارۀ آسانی دارد و می توانیم به هر کس یک دست کش یک بار مصرف بدهیم. یا یک دست کش چهار میلیون مصرف بدهیم به احمدی نژاد.
تنها اشکالی که باقی می ماند و ما راه حلش را نیافتیم همان چندگانگی زبان فارسی است که اگر فردا یکی گفت “احمدی نژاد چند دست داد تا رئیس جمهور شد؟” مردم چی پیش خودشان حساب می کنند؟
