ور نه نیک میدانم آن جا که دروازه بر مهر
.
آن که در قلب وارد شده است – گشوده میخواهد شد
.
هر سنگ دلانه گردن افرازی را ، بیرون میخواست راند …
.
خدا پرده را از هم بدران
.
آن دیوار را فروپاش که با سختی خویش
.
خورشید نورت را خاموش و تاریک میدارد
.
روشنایی آشکاری بفرست بر تمام سرنوشت ما
.
بر عروس زیبایت ، تا که سوزم در قلب
.
نه دو چندان – و تو تنها دریابی
.
میکل آنژ
