تقسیم ثروت در ایران بر اساس رقابت آزاد صورت نمی پذیرد وبخش عمدۀ آن متكی به درآمد نفت است و تحت نظارت دولت. از این دیدگاه اولویت شمارۀ یك افزایش عمر نظام است و تأمین رفاه بلندپایگان و رضایت طبقات میانی و پست آن. عامۀ مردم و بخصوص طبقۀ متوسط كه مهمترین پایگاه اجتماعی ایجاد تغییر است، اولین گروهی است كه دولت با كمال میل در كام فقر خواهد انداخت، همانطور كه در دهۀ اول انقلاب و دوران جنگ كرد. نظام اسلامی نه تنها از این سركوب اقتصادی آسیب نخواهد دید ، بلكه تقویت هم خواهد شد. اگر امثال احمدی نژاد از هیچ تحریمی ترس به دل راه نمی دهند، برای این است كه همان دوران خوش استحكام نظام را طی دهۀ اول انقلاب در خاطر دارند و خواستار تكرارش هستند.
