بیش از یک سال پیش اتحادیه اروپا سازمان مجاهدین خلق ایران را از لیست گروههای تروریستی حذف کرد و کمی بعد از آن اعلام نمود که این سازمان را به عنوان گروه سیاسی اصلی مخالفت با رژیم جمهوری اسلامی به رسمیت شناخته است. حال هم که سیاستمداران میان وزن آنها در گرد همایی های این سازمان شرکت و سخنرانی می کنند. واقعاً که ما را با این خیر خواهی شرمنده نمودند. آدم نمی داند که چگونه از این همیاری و همکاری کشورهای اروپایی سپاس گذاری کند که عملاَ نوع دوستی و توجه به حقوق انسان را به ما آموختند و حق دوستی قدیم را بجا آوردند و داد و فریاد ما را شنیدند که بابا ما می خواهیم پالان خرمان را عوض کنیم. این پالان خیلی کوتاه است و ما یک پالان درازتر لازم داریم که بتوانیم بیشتر توی آن خیار بچپانیم.
ممکن است که نادانی هم پیدا شود که بگوید که همین پالان کوچک هم از دست جفتک پرانی های خرتان کج می شود و بار کج به منزل نمی رسد، پس شاید باید خرتان را عوض کنید. اما همان طور که دوستهای اروپایی ما تشخیص دادند ما خرمان را دوست داریم و به آن عادت کرده ایم. ممکن است که گاه و ناگاه لنگ و لگد بیاندازد و جفتک بپراند. ممکن است که وقت و بی وقت عرعر کند و سر و صدا راه بیاندازد. ممکن است که وسط بازار شروع کند به تیز دادن و بی آبرو کردن ما. ممکن است که هر وقت در طویله باز ماند جست بزند توی سیفی کاری ها و روی آنها بغلتد و همه را ناکار کند. اما خوب خر همین جوری است دیگر. خر، خر است. چند هزار سال است که به ما یاد داده اند که خر باید این جوری باشد.
مشکل ما اما این پالان است که گره هایش خیلی درشت است و حتی رنگش هم دلخواه ما نیست. آخر به چه زبانی بگوییم که پالان سبز پسته ای دوست نداریم که دنیا حالی اش بشود.
ما ملتی تاریخی هستیم و خرهای ما سهم بسزایی در تاریخ و فرهنگ ما دارند. نگاه نکنید که وقتی جلویش می ایستیم گاز می گیرد و پشتش که برویم جفتک می اندازد. این خر تا حالا کلی خیار برای ما تکان داده. درست است که خیلی اوقات به سرش می زند و خیارها را حرام می کند. آنها را می اندازد توی رودخانه و یا میخوابد روی زمین و روی آنها غلت می زند تا همه له و لورده شوند. اما خوب گاهی اوقات هم آنها را به بازار می رساند. تازه اگر که این پالان درازتر باشد ممکن است که چند تا خیار هم سالم بماند و یک پشیزی دست ما را بگیرد. اگر این خر نبود که همان چند تا خیار هم نمی توانستیم به بازار برسانیم و برای خودمان سماق بخریم. شما که می دانید ما چقدر سماق دوست داریم. ما چند هزار سال است که به سماق عادت کرده ایم و اگر گیرمان نیاید ممکن است دق کنیم چون آن موقع هیچ کار دیگری نیست که بکنیم.
آره، شما این خر ما را دست کم نگیرید. ممکن است که خر دجال نباشد، اما از او کم هم نمی آورد. می گویند هر موی خر دجال یک سازی می زند. خوب خر ما هم هر روز یک سازی می زند و ما هم به ساز خرانۀ او مشغول رقص خر اندر چمن می شویم. خر دجال یک لنگش را که برمی دارد از شرق می رود به غرب. خوب این که چیزی نیست، خر ما از شرق تا غرب همه را سرگین ریخته و بوی پهنش دنیا را برداشته. خر دجال فقط به دجال سواری می دهد. خر ما به هر دجالی سواری می دهد. چند دفعه هم چند نفر سوار شدند که وقتی معلوم شد دجال نیستند، چشمتان روز بد نبیند، خر پر هنر ما چنان جفتک هایی انداخت که آن غیر دجالها از شکر خوردن خودشان پشیمان شدند و چند تایی را هم فرستاد لای دست باباشان.
ممکن است که بار ما به منزل نرسد اما این تقصیر خر ما نیست که خر است و خیلی اوقات بار را ناکار می کند. این اشکال از پالان مغز پسته ای است که گره هایش درشت است. اگر که ما نتوانسته ایم که بارمان را به منزل برسانیم و سودی کنیم و حال گرسنه مانده ایم، این گناه پالان بوده است.
حال ما از شما دوباره تشکر می کنیم و خواهش می کنیم که کمکهای بی شائبه تان را از ما دریغ نفرمایید تا بتوانیم به همت و همکاری شما پالان خرمان را عوض کنیم و باز هم برایتان خیار بیاوریم.
