جای دوستان خالی دیروز که به مناسبت روز استقلال شیطان گُنده بک تعطیل بود کوفته تبریزی و دیگر ماکولات از اشربه و اطمعه باقیماندۀ روز پیش را با حرص و ولع مثال زدنی به خندق بلا ارسال و فی الفور به تماشای جعبۀ کرامات عمو سام نشسته که چشمتان روز بد نبیند عاقله مردی آمده بود سخنانی به ظاهر معقول و در مجموع سفسطه بار بینندگان میکرد. علیا مخدره مجری برنامه هم عینهو بچه مرشدها دم بدمش میداد.
آن استاد هفت خط روزگار با کلی تحرکات گردنی و یدی و حرارت وصف ناشدنی لسانی از جمله میفرمودند که تحریم های جدید بد و اَخ است و بجای آنها باید:
“-در مورد نقض فاحش حقوق بشر در ایران که بطور دائم و هر روز اتفاق می افته، میشه یه کمپین بین المللی بسیار شدید راه انداخت و این را افشا کرد.
– میشه جلوی آن کمپانی هایی که اجناس بنجل چینی و کره ای و تایوانی را وارد ایران میکنند و صنعت داخلی را نابود کرده اند و سود عظیمی را به جیب خودشون ریختن، میشه جلوی اُن کارها را کرد (گرفت)
-میشه تحریم دیپلماتیک برقرار کرد و اجازه نداد که سران جمهوری اسلامی بطور آزادانه به کشور های دور و ور دنیا مسافرت کنند و سعی کنند برای خودشان متحد پیدا کنند”
خدا به سر شاهده که هرچی فکرکردم رابطه افشای “نقض فاحش حقوق بشر در ایران” که خود حضرات با افتخار در مورد فواعد دست بریدن و اعدام و سنگسار کردن در کنفرانسهای بین المللی داد سخن میدهند با فشار بر نظام پر برکت را درک کنم، عقلم به جایی قد نداد.
به جان آقا بزرگ هر چی زور زدم بفهمم چطوری میشه آن بند دویم در مورد اجناس بنجل را بدون تحریم همه جانبه وارد مرحله عمل کرد و تازه اگر هم شد فقدان اجناس بنجل به چه کار فشار بر نظام پر برکت میاد، بازهم عقلم به جایی قد نداد.
به نان و نمک سوگند که آن حرفهای قلمبه سلمبه در مورد “تحریم دیپلماتیک” برای جلوگیری از “متحد پیدا” کردن حضرات مسئول نظام پر برکت را هم از بیخ نفهمیدم. آقا جان نفهمیدم که چطوری میشه با تحریم دیپلماتیک مثلاً چاوز، اسد و ایل جان نمیدونم چی چی کره شمالی را از برکت و افتخار اتحاد با حضرات محروم کرد.
اگر شما ازکارآیی تحریمات از نوع استاد چیزی دستگیرتون شده،فی سبیل الله تنویر افکار فرمایید.
