فرخزاد نخستين خواننده و هنرمند ايران بود که تلاش کرد با امکانات اندکی که در اختيار داشت، جامعه را به نقد خود بنشاند. انقلاب اسلامی اما روند رشد طبيعی جامعه ايران را با انسدادی تاريخی روبه‌رو ساخت. انسدادی که گويی از سر گذراندن پيامدهای فلاکت‌بار آن، تنها شرط وداع ايران با گذشته و گذار به آينده بود. فرخزاد بلافاصله دور دنيا راه افتاد تا از اين انسداد بگويد، و بگويد که اختلاف اين حکومت با حکومت پيشين بر سر آزادی و آزادگی نبود بلکه بر سر “توضيح المسائل” و اين بود که آيا بايد با پای چپ وارد خلا شد يا با پای راست!
