یکزمان آید(آشتی خدا )
یکزمان آید که قومی خسته از چنگال ظلم/آ تش قهروغضب را،ا فکند هرجای شهر
کوی و برزن را بسوزاند،زخشمی پرلهیب/شعله ها بالادهد، گیرد تمام خشک وتر
بغض ها، فریاد ها گردد،بسان بانگ موج/موج ها سرکش شود، افتد درون بحرو بر
هرخروشی ، دامن آ ه سحر جوید از آنک/داد ديرين را ستاند ، ازبسی بیداد گر
یکزما ن آید که قومی جان خود گیردبه کف/روزگاران شاد سازد درنسیم یک سحر
عهد نیک و خرمی را،آورد یکسر پد ید/دوره ی ظلم و تباهی را، نهد بر پشت سر
سرزمینی نو بسازد، عاری از هر دیو و دد/تا شود ایمن ، ز آسيب ریا و قهر و شر
یکزما ن آیدکه گردون این فلک این آسمان/چترمهرخویش بگشایدخوش وگسترده تر
دکتر منوچهر سعادت نوری
November 2005
عید ا یرا ن
عید ا یرا ن تو مخوان روز_ یک_ فروردین
بلکه آن روز که آزادی_ ملت ، تضمین
همه آ زا د و برابر ، همه مومن به صلاح
شک و ترد ید شده محو ، در آغوش یقین
نظر_ فقه معزز به مسا جد ، اما
امر دولت ، همه منفک ز سر _ مذهب و د ین
عصر_ آزاد‌گی و عهد_ مروت حا کم
عشق ، غالب شده بر موعظه ی نفرت و کین
مرد و زن ، همره و در قافله ی کار و تلاش
تا همه بو م شود ، پهنه‌ای از باغ بر ین
فره هشیار ، که تاریخ دگر باید خواند
عید ا یرا ن تو مخوان روز_ یک_ فرورد ین
بلکه آن روز که آزادی ملت ، تضمین
امر دولت ، همه منفک ز سر مذهب و د ین
دکتر منوچهر سعادت نوری
اسفند ١٣٨٣
جستجو
تا که ا ین د نیا شد ه بس زیر و رو/د یو و د د آ ید ز هرسو ، روبرو
آن صد ف ها ی سرشک د ید ه ا ت /برد ه ، از کولا ک د ریا ، آ برو
در د یا ری وارث فرهنگ و نام/نا ظری ، برجهل وغفلت ، کوبه کو
چین و هند ا فتا ده د ر را ه کما ل/ملک تو بر قهقرا ، بنها د ه رو
ا هرمن د ر کا ر و نا هید ا شکبا ر/آ ب خوش ، پا یین نشد ازیک گلو
بس سکوت سهمگینی د ر فضا ست/هیچکس با کس ند ا رد ، گفتگو
قهرما نا ن ، خفته د ر آغوش خا ک/ناکسان ، د ر کا ر و در راه عد و
بند و زنجیراست سزا بر د یو و د د/گر که فر_ سر زمین است آ رزو
کا وه وعزم فر ید ون ات کجا ست/با ید ت گرد د کنون ، مر جستجو:
منوچهر سعادت نوری
April 8, 2006
کا ش
کا ش می شد روزگا را ن ، شا د بود/یا که انسان ، همچنان آزاد بود
یا ستمگر ، سنگر قا نون نداشت/وين جها ن ،کا نون عدل و د اد بود
کا ش می شد، طعم سر خ عشق را/از لبا ن گرم معشو قی چشید
یا د ر آ غوش صبا ، با یک نسیم/سوی گل ها ی شقا یق ، پر کشید
کا ش می شد زور قی سرگشته را/ازتلا طم های توفا ن در ر‌ها ند
با سلا مت تا کرا نه ره گشود/وند ر آ نجا فرش شا دی گسترا ند
کا ش می شد نعره ی حلا ج را/کو کشید جا نا نه پای چو ب د ا ر
با ز پس می داد آ خر آ سما ن/آ ن ا ما نت ما ند ه د وش روزگا ر
کا ش می شد، این کهن، فرخ د یا ر/ا یمن و آ سود ه ا ز بیدا د بود
وين جها ن ، کا نون عدل و داد بودکا ش می شد روزگا را ن ، شا د بود:
منوچهر سعادت نوری
Tehran 1981
گناه
عا شقا نه بر او ، نظر کردیم / وان خطا بود و ما گنه کردیم
عمر را بهر او ، هدر کردیم/ روزگا ران ، چوشب سیه کردیم :
منوچهر سعا دت نوری
شهریور ١٣٤٧
آ زا د گی
آ زاد گی به چال سیاهی نشسته است/بس دست و پا که به زنجیربسته است
فردا نگر چگونه که فریا د_ خشم خلق/ د یوا رهای صوت فضا را شکسته است :
منوچهر سعا دت نوری
جوا نه ها
دلبسته ا یم ما به تو و یا د_ توهنوز/ ما نده برآ شیا نه ی هر تا ر و پود_ ما
وآن لحن عاشقانه ی تو در شبانه روز/ رویا نده بس جوانه به باغ سرود_ ما :
منوچهر سعا دت نوری
xxx
