دید ا ر آ شـنا
امشب ز کوی عشق دهیـم آواز
ا بیا ت خوا جه حا فظ دا نا را
وانگه که شرطه با د برآید با ز
دید ا ر آ شـنا ست یقین مارا
ای آمده ، ز شهر گل ا بر یشم
دل نزد ما ست ، کشور شیدا را
جانانه ای به عطر گل ا بر یشم
در ما هوای تست ، سرا پا را
دلبند_ روی_ خوب_ توییم و آن
چشم_ سیا ه و قا مت_ رعنا را
سوی تو بوسه ایم ، چو گلباران
بر آن، لب و یکا یک اعضا را
گو آ سما ن متا ب ، شبا نه ماه
برق نگاه تست ، که دنیا را
گر توده ابر تیره رسد نا گاه
تابان کنی تو راه به فردا را
وانگه که شرطه با د برآید با ز
دید ا ر آ شـنا ست یقین مارا
امشب ز کو ی عشق ، دهیـم آواز
در ما هوای تست ، سرا پا را
منوچهر سعا دت نوری
ای آن که حرف_ دل ، ز تو شد آغاز
عشق _ترا ست دل ، به نگهبانی
چشمان _ تو ، نشانه ی صد ابراز
زان گوهر _ نیاز ، که تابانی
هر چرخش_ کرشمه ی تو ، طناز
گویی که رقص_ گل به گلستانی
تنها تویی به وا دی_ دل ، د مسا ز
محراب_ عشق و معبد_ ایما نی
با قامت_ چو شهره به سرو ناز
تو آن قیامتی ، که نه پایانی
آغوش_د لبرا نه ی تو ، اعجا ز
یعنی به کا ر دل ، سر و سا ما نی
آ یا شود ، که رخ به نما ئی با ز
خواهی ، یکی د و بوسه ی پنهانی
یا بوسه ها ، بسان دعا ها و یک نماز
خواهی فتد ، بر آن تن_ عریانی
ای آ نکه حرف_ د ل ، ز تو شد آغاز
تو آ ن قیا متی ، که نه پا یا نی
بیتا
ما بیقر ا ر_ یک رخ _ بیتا یی / ا و د لبری سرآ مد_ زیبا یی
جا نا نه ا ی به قا مت رعنا یی / فر زا نه ا ی ز سا حت والا یی
گل غنچه ای در ا وج شکوفا یی / وعطری چنا ن نها یت گیرا یی
ما چون جنون یک دل شید ا یی / اوصد فسون و عشوه و ا یما یی
بر چشم_ او، پیا م_ تمنایی / در لحن_ او، فصا حت و شیوایی
سیمین بری یگا نه به د نیا یی / ا فسونگری ز گو‌نه ی رویا یی
ا وهمچنا ن به وعده ی فرد ا یی / ما خسته ا ز غبا ر شکیبا یی
ا و د لبری سرآ مد_ زیبا یی / ما چون جنون یک د ل شید ا یی
منوچهر سعا دت نوری
گل ا بریشم
ای که چون پرنیا ن ، گل ا بریشم
ای که ا یما ن و مسلک و کیش ام
د ین و آ یین و د ل فد ا ی تو شد
درفراق تو بی خود از خویش ام
جام_ هستی ز عشق تو ، نوشین
هرچه غیرازتو شد دگر، نیش ام
عشق تو ، آشیان_ جان سوزاند
مرهمی شو تو ، بر دل_ ریش ام
ای که همچون ا لهه ی نا هید
رنج و محنت ، زدائی از پیش ام
در حریرین پگاه صبح پرند
سهمی از بوسه کن کمابیش ام
ای که درتر مه های هر پندار
روز و شب ، جزتو من نیاندیش ام
منوچهر سعا دت نوری
آوریل ۱۹۶۷
بسا ن گل
گل_”آ سوری” خا ک بلو ر بود / و نا م ا و بسا ن گل ، ” فلور” بود
همه در آرزوی یک نگاه اش/ دوچشم آبی اش صد ” کوه نور” بود
زعطرآ کنده بود هر سوی را ه ا ش/ کمند_ ز لف ا و پژ وا ک بور بود
بسا ، دلبسته ی رخسا ر ما ه اش/ و ا و ، بی ا عتنا بر صد کرور بود
و یا پیوسته بر خیل_ سپاه اش/ و ا و، فر ما ند ه ی بزم و سرور بود
هزاران جان فد ا در پیشگا ه اش/ که ز یبا و ز سر تا پا ، غرور بود
کمند_ ز لف ا و پژ وا ک بور بود/ گل_ “آ سوری” خا ک بلو ر بود
منوچهر سعا دت نوری
دسامبر ۲۰۰۷
در کوچه باغ ز ند گا نی
به د و را ن خوش و شا د جوا نی/ مرا دوشیز ه ای شد یا ر جا نی
نگاه اش یک شهاب گرم و گیرا/ لب ا ش همچون شراب ارغوا نی
رخ ا ش زیبا و بی همتا به دنیا / تبسم ، شیوه ی ا و جا و د ا نی
تن ا ش گلبرگ صبح آ شنا یی/ دل ا ش دریای صا ف مهر با نی
سخن هایش فصیح و نغز و شیوا / که روحانه و جا نا نه معا نی
صد ا یش ، یک نوای عا شقا نه/ طنینی ، چون ند ا ی آ سما نی
و کا رش یک جها ن ا فسونگرانه/به عرش دلر با یی دلستا نی
و او یک چند، درهمسایگی بود/ که تا آمد جد ا یی ، نا گها نی
جوانی ، کوچه باغ ز ندگانی ست/ دریغا ، ای جوانی ، ای جوانی
منوچهر سعا د ت نوری
ژوییه ۱۹۹۹
نا م تا زه
د ر یک شرو ع نم نم با را نی / د ر یک شب نخست ز مستا نی
بودی توآن الهه ی افسون ها/ گویی چنان که جانی وجانانی
گرم سخن زقصه ی خوب عشق/ خواب از ميان پرید به آسانی
گشتم اسیر وسوسه های دل/ زان نکته‌ها که افتد و‌تو دانی
فرزانه عاشقی ز تو زایش یافت / یلدا شبی همایش طو لا نی
وقت سحرگهان به کنار تو / بودم به نام تازه وایما نی
نامی که یاد ویژه نشان دارد/ازیک وقو ع وحالت روحا نی
نامی که چون طلیعه ی یلدا شد/ مفهوم یک تولد نورا نی
نامی که ثبت د فتر عشاق است/ یعنی که شرح عشق وپریشانی
گوشم به سوی شهد کلا م تو/ تا نام تازه را به زبان رانی
مجنون عاشق ، آنکه نهادی نام/ زان شب ،هویتی شده بنیانی
ازیک وقو ع وحالت روحا نی/ د ر یک شرو ع نم نم با را نی
منوچهر سعا دت نوری
پریشا ن تو
تو می سا ز ی مرا ، آ خر ر و ا نه/ میا ن _ خلو ت _ جمع _ پر یشا ن
که تا بینی مرا در آ ن میا نه/ یقین د ا نی یکی با شم از ا یشا ن
منوچهر سعا دت نوری
بها نه
چرا هر لحظه دار ی ، یک بها نه / تو که بشکسته ا ی صد با ر پیما ن
و شا ید آ ن بها نه ، شد نشا نه / که بر ا ین عشق نبا ید برد ، ا یما ن
منوچهر سعا دت نوری
ا فسا نه ی عشق
د گر گو ن شد چرا ، ر سم زما نه/بسا عا شق كه بينی ، زا ر و گر يا ن
چرا فردا ی عشق ، شد یک فسا نه/كه هر عشقی بشد ، یکروزه پا يا ن
منوچهر سعادت نوری
گلبوسه
آ یا شود د و با ره ترا بینم / یک چند د ر کنا ر تو بنشینم
با یا د لحظه های خوش د یرین / گلبوسه از لبا ن تو برچینم
منوچهر سعادت نوری
جا ی تو خا لی
دیشب هوای بزم ،چه عا لی بود/ ما را در آ ن میا نه ،چه حا لی بود
اما از آ نچه ما ند ، میا ن جمع / یا د تو بود و جای تو خا لی بود
منوچهر سعادت نوری
ا گر
نبا شد د ر توان وا ژه هرگز / بد ا نگو‌نه که می د ا نم تو هستی
اگردارد هزاران حرف، یک نقش/من آن تصویرمی سا‌زم چو هستی
اگر با شد فراوان آ شیا نه / کجا با ید روم ، شا م و سحر گا ه
فقط سوی تو می گرد م روا نه / که با شی قا فله سا لار هر ر ا ه
اگر روزی شد م د لسرد و نا لا ن / گرفتا ر غم و ا ند وه جا نکا ه
کنا رتو بما نم شا د وخند ا ن/ چه امروز و چه فردا و چه هرگا ه
و با شم با تو تا آ ن خط پا یا ن / همه وقت و همه سا ل و همه ما ه
منوچهر سعا دت نوری
بر گرفته از مجموعه سروده‌های زنجیرها
xxx
