دولتی که توجهی به حقوق اوليه شهروندان خود ننمايد چطور می‌تواند داعيه‌دار صلح و برقراری عدالت در دنيا باشد؟ دولتی که با سوءاستفاده از قدرت به بدترين نوع، فعالان حقوق اجتماعی، روزنامه‌نگان، دانشجويان، سياسيون، فعالين کارگری، زنان و کودکان را مورد آزار و اذيت و شکنجه و حبس قرار داده و از اعمال مجازات‌های خشونت‌آميز ابايی ندارد چطور می‌تواند از برقراری صلح و عدالت در جهان سخن بگويد؟
