امروز یکی از آن روزهای بود که شاید از سالهای خیلی دور آرزویش را داشتم،آن سال که ایران برای اولین بار به جام جهانی راه پیدا کرد،خیلی‌‌ها در اطراف شمیران زیبای من کرکری میخواندند که ایران به فینال می‌رسد و در آنجا برزیل را پنج بر صفر شکست میدهد.اما خوب ایران در آن زمان زود حذف شد و ما‌ها هم مثل خیلی‌‌ها حسرت این فینال را بر دلمان کشیدیم و سرمه بر چشم کردیم که شاید آن روز برسد.
آن روز رسید ! امروز در تاریخ ۱۵ مهر ماه سال ۱۳۸۹ خورشیدی،برابر با ۷ اکتبر سال ۲۰۱۰ میلادی، تیم ملی ایران با تیم کشور برزیل دیدار دوستانه یی برقرار کرد … امروز روزیست تاریخی برای تمام فوتبال دوستان کشورمان.
***
خیلی‌‌ها میخواستند رنگ و بویی سیاسی به بازی دهند و حتی گفتند که آقای داسیلوا این بازی را به رئیس کودتای خرداد ۸۸ هدیه کرده است که این بسیار احمقانه به نظر می‌رسد چون فیفا از این بازی چند روز قبل از آنکه مطبوعات دو کشور در جریان قرار گیرد، در آماده سازی کار دست داشت.
فوتبال امریست ورزشی و هیچ کس اجازه مداخله آن را با سیاست ندارد.
***
بازی را در پاریس، در خانه خودم به همراه ۲ دوست اسپانیولی و فرانسوی که هر دو ورزشی نویس هستند و در مطبوعات عالیه ورزشی ۲ کشور قلم میزنند،دنبال کردم… ایران بازی آبرومندانه یی کرد.. این یک نتیجه یی بود که هر ۳ نفر در پایان بازی گرفتیم. بازی را هم زبان از ۴ کانال مختلف دنیا، مین جمله ایران و برزیل دنبال کردیم، تلویزیون ایران زوایای فیلمبرداری را عوض کرده بود تا از تماشاگران فیلمی به داخل ایران پخش نشود !
***
بازی ۳ دقیقه دیرتر شروع شد.
برای ایران این افراد بازی کردند و تعویض شدند :
سيد مهدي رحمتي، محمد نصرتي، سيدجلال حسيني، احسان حاج‌صفي، پژمان نوري(۸۶ء میلاد میداودی)، مسعود شجاعي(۷۳ء کریم باقری)، جواد نكونام(کاپیتان)، آندرانيك تيموريان، خسرو حيدري، ميلاد زنيدپور (۶۰ء ایمان مبعلی)، محمد غلامي(۵۵ء کریم انصاری فر)
برای برزیل هم این نفرات توپ زدند :
ویکتور، دنی آلبس، تیاگو سیلوا(۷۸ء ریور)، داوید لوئیس، آندره سانتوس، لوکاس(۸۱ء وسلی)، رامیرز(۶۷ء ساندرو)، کارلوس ادواردو(۶۰ء جولیانو)، فیلیپه کوتینیو(۴۶ء الیاس مندز)، روبینیو(کاپیتان)(۶۷ء نیلمار)، الکساندر پاتو.
***
نیمه اول، ایران خیلی زود بدون ترس به جلو رفت و گل زد.. اما آفساید بود و داور کاملا فرار تند غلامی را درست دید. حملاتی کم و بیش خطرناک تا نیمه زمین برزیل انجام شد، حتی در یک حرکت زیبا اندرانیک می‌توانست با شجاعی یک حمله خوب را انجام دهند که با شتاب برزیلیها متوقف شد !
در این کنار برزیلیها با سر بالا بازی میکردند، قبلا از وضعیت ایران باخبر شده بودند و کم و بیش از آن حالت همیشگی که به همراه شیطنت‌های مرموز خودشان است به کار می‌زدند و در همین کشاکش بود که ضربه ایستگاهی آلبس گل شد و عجب زیبا زد و یاد گلی افتادم که ایشان همینطوری به رئال مادرید زد !
بقیه نیمه اول چندان بالا پایین خاصی نداشت! بازیکنان ایرانی در میانه میدان نسبتا موفق بودند اما زیر سایه برزیل بازی میکردند و شاید این به مانعی احترامی بود که ایرانیها به برزیلیها میگذاشتند و حتی چند بار در همین تعارفات ساخت ایران نزدیک بود که پاتو کار دست ما بدهد.
***
نیمه دوم مشخص بود که آقای قطبی همان ریتم نیمه اول را دنبال خواهد کرد، کاشکی ایشان شجاعی را زودتر عوض میکرد، جای مهرداد الادی هم خالی بود چرا که ایشان خلاق است و در کنار نکونام می‌توانست بازیساز باشد، قبلا بازیهای میداوودی را دیده بودم، شاید بهتر بود ایشان را تنها در نوک میدان میگذاشتند تا بهتر جایگیری کند و تیم ملی نتیجه بگیرد. این آرنج آقای قطبی را بنده واقعا درک نمیکنم !
۲ گل دیگر برزیل را پاتو زد و نیلمار که بنده قبلا هشدار داده بودم که اینان از بهترین‌ها هستند،هر چند که پاتو تقریبا مصدوم بازی کرد و نیلمار هم خسته از بازی چند شب قبل در اسپانیا! اینها جواهرات آینده تیم برزیل خواهند بود.احتمال میدهم که پاتو به رئال مادرید کوچ کند.
به هر صورت بازی تیم برزیل خیلی قابل قبول نبود و مشخص بود که مربی تنها در حال محک زدن بازیکنان جدید برای این تیم پر افتخار است.
در رابطه با تیم ایران هم دیگر نمی‌شود خیلی انتظار داشت، ایران جلوی تیم ملی برزیل بازی کرد و تقریبا بازی درست و کم اشتباهی از خودش نشان داد اما بنده در رابطه با مربیگری آقای قطبی شک دارم و نمیدانم ایشان چطور تیم را می‌خواهد برای چند ماه دیگر بازیهای آسیایی بسازد !
تیم ایران تکنیک راه داراست، تنها احتیاج به تاکتیک و چیدن درست بازیکن دارد، یک مربی خوب و فهیم… این لیاقت فوتبال ما است.
به هر صورت هیجان زیاد بازی و هراس بر بازیکنان ایران غلبه کرده بود اما مشخص بود که ایران هم حرفی برای گفتن دارد.دروازه بان ایران (سید رحمتی) و چند بازیکن دیگر شایسته گی قهرمانی آسیا را دارند.
***
بالاخره این شب قشنگ و به یاد ماندنی با خداحافظی کریم باقری به پایان رسید و برزیل توانست ایران را با ۳ گل شکست دهد که بنده امیدوارم این شکست درسی باشد تا فوتبال ما به جلو برود و از لاک آماتوری به بیرون بیاید.
به امید قهرمانی تیم ملی ایران.
به امید آزادی کشور ایران.
جاوید ایران،پاینده بعد ایرانیان.
همیشه سبز باشید…
شراب قرمز..
پاریس ۲۰۱۰ ۷ اکتبر
